QARA QIŞ AYINIÑ ŞİİRİ: YÜREGİME

Çareñ olsa, toqtamay tur, tepren bir qaç yıl daa,

Ta anamnıñ qarnından eşim olğan yüregim!

Küçten tüşip toqtasañ da, iç te öpkem yoq saña,

Çünki sen de menim kibi pek iprandıñ, yüregim!

*****

Öz-özimni bilgenimden beri “lüp-lüp!” urasıñ,

Kece-kündüz talmaq bilmey yürecigim, köksümde.

Balalıq ve yaşlıq çağın keçirdik biz tınç, raat

Aziz, tuvğan yurtımıznıñ şefqatlı, keñ köksünde.

*****

Yaz ayların saf avada, qulan çöller qoynında,

Qara deñiz tolqunları arasında atqardıq.

Qış ayların masal dinlep, qart anaylar yanında

Ya da mektep raleleri arqasında ozğardıq.

*****

Bu şeñ devran köp sürmedi, qanlı yıllar başladı,

Bir qaç sene içersinde beş-on vlast deñişti.

Güzel Qırım çevirildi ana-baba künine

Biri qaçıp ülgürmeden, diger aydut yetişti.

*****

Qarsambalı bu yıllarnı biz de baştan ötkizdik,

Beyaz terror, qızıl terror, açlıqlarğa qatlanıp.

Mağrur, safdil halqımıznen alçaq, hain baş vojdnıñ

Vaad etken sahta, yalan sözlerine aldanıp.

*****

Özüm kibi, men seni de acımadım, yüregim,

Uzaq yıllar tek üfürtme agitatsiya diñlettim.

Namuslı halq reberleri birer-birer atıldı,

Halq yas tutsa-yas tutırdım, halq iñlese-iñlettim.

*****

Yirmi sekiz, otuz eki, otuz yedi, qırq dörtte

Zulumnıñ eñ yamanını ekinci vojd uydurdı.

Bütün halqnı hasta demey, bala-çağa, qart demey,

Bir gecede vatanından ğurtbetlikke sürdirdi.

*****

Tamam qırq yıl, mennen sen de çektiñ qullıq azabın,

Türmelerde, lagerlerde, sürgünlikte, ğurbette.

Men ah! desem sen kürsindiñ, men ağlasam ağladıñ,

Cebir, zulum bir olğan soñ, taliy de bir, elbette.

*****

Küçiñ yetse, toqtamay tur, dayan, yüregim, dayan,

Hor halqımnıñ vatanına yerleşkenin köreyik!

Cemiy halqnen bizde asret yurtumızğa qavuşıp,

Kündigimniñ qanı tamğan toprağımda öleyik!

• 

Eşref Şemizade