Namiq Zaman – Şeirler
Nazım AHMETLİ
Kırımınsesi Gazetesi
Azerbaycan Temsilcisi
Namiq Zaman (Zamanov Namiq Zaman oğlu) – 1971-ci ildə Laçında dünyaya göz açıb. Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetini bitirib.
“Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi”nin üzvü, “Gənclərin Söz Birliyi” İctimai Birliyinin katibi, “Sosial Xəbər” qəzetində və “SOSİALXEBER.İNFO” xəbər agentliyində İdarə Heyətinin üzvü, “SÖZ ODASI” qəzetində publisistika şöbəsinin redaktoru kimi fəaliyyət göstərib. “Bənövşə” jurnalının Aran bölgəsi üzrə təmsilçisidir. Ağdaş rayonunda ixtisası üzrə kimya- biologiya müəllimi olaraq fəaliyyət göstərir. Ailəlidir, iki övladı var.
Şeirləri, hekayələri və publisistik yazıları dövri mətbuatda, antologiya və almanaxlarda, o cümlədən, çeşidli müasir mediada – internet saytlarında çap olunmaqdadır.
2020-ci ildə “Qanun” nəşriyyatında “SƏNİ DÜŞÜNÜRƏM” adlı şeirlər kitabı çap olunub.
NAMİQ ZAMAN
Şeirlər
ZƏFƏR GÜNÜN MÜBARƏK
Sən ey səsi-sədası min illərdən gələnim,
Taleyimə, ömrümə günəş kimi gülənim,
Sənsən qürur mənbəyim, sənsən iftixar yerim,
Damarda coşan qanım, köksümdə çarpan ürək
Ey şanlı məmləkətim, Azərbaycanım mənim,
Sənə zəfər yaraşır, zəfər günün mübarək!
* * *
Dünya qədər ulusan, sən tarixin özüsən,
Zülmətlərə nur saçan sökülən dan üzüsən,
Məramın haqq yoludur, haqqın görən gözüsən,
Şəhidlərin haqqını unutmayaq biz gərək
Ey şanlı məmləkətim, Azərbaycanım mənim,
Sənə zəfər yaraşır, zəfər günün mübarək!
* * *
Qanlarıyla yudular torpağını, daşını,
Bahara döndərdilər xəzanını, qışını,
Yarana məlhəm olub, dikəltdilər başını,
İgidlərin-ərlərin öz canından keçərək
Ey şanlı məmləkətim, Azərbaycanım mənim,
Sənə zəfər yaraşır, zəfər günün mübarək!
* * *
Həmişə zirvələrdə dalğalansın bayrağın,
Qaliblər cərgəsindən yetsin bizə sorağın,
Pozulmasın heç zaman çal-çağırın, növrağın,
Nə qədər ömrümüz var, səni belə şad görək
Ey şanlı məmləkətim, Azərbaycanım mənim,
Sənə zəfər yaraşır, zəfər günün mübarək,
zəfər günün mübarək!
08.11.2021
ŞƏHİD ATA-ANALARINA
Sən ey şəhid anası,
Sil gözünün yaşını!
Sən ey şəhid atası,
Sən də dik tut başını!
* * *
Yurdunun dar günündə
Dada yetən oğulun,
Şığıyıb düşmən üstə,
Öndə gedən oğulun
Nə anası ağlayar,
Nə atası yas tutar…
* * *
Siz böyütdünüz onu –
İgid oldu, ər oldu.
El-obaya fəxarət,
Vətənə əsgər oldu.
* * *
Qan uddurdu yağıya,
Məzar qazdı oğlunuz.
Öz canıyla-qanıyla
Tarix yazdı oğlunuz.
* * *
Məğlub etdi bir anda
Zülməti, əsarəti.
Dillərdə dastan oldu
Hünəri, cəsarəti.
* * *
Sınmadı, əyilmədi,
Haqqa tutdu üzünü.
Vətən yaşasın deyə,
Qurban verdi özünü.
* * *
Yoxluğuyla doğulub,
O, təzədən var oldu.
Şəhadətə yüksəlib,
Əbədiyaşar oldu.
* * *
Ruhuna dua edib,
Rəhmət olsun – deyirik.
Məzarının önündə
Qürurla baş əyirik.
* * *
İgid oğul böyüdən
Əlinizdən öpürəm.
“Vətən sağ olsun” deyən
Dilinizdən öpürəm.
* * *
Sən ey şəhid anası,
Sil gözünün yaşını!
Sən ey şəhid atası,
Sən də dik tut başını!
* * *
Yurdunun dar günündə
Dada yetən oğulun,
Şığıyıb düşmən üstə,
Öndə gedən oğulun
Nə anası ağlayar,
Nə atası yas tutar…
BİLMİR
Nə qədər düşünüb-daşınır insan,
Hələ də dünyanın sirrini bilmir.
Açmağa can atır neçə mətləbi,
Birini bilsə də, birini bilmir.
* * *
Hökm edir savaşlar, qanlı talanlar,
Saxta təbəssümlər, şirin yalanlar.
Pul ilə hər şeyi satın alanlar
Yaxşı ki, Allahın yerini bilmir.
* * *
Namiq, kimsə qorxmur məhşər odundan,
Göz nurundan düşür, ağız dadından…
İnsanlıq insanın çıxır yadından, –
Bilmir, qibləsini, pirini bilmir.
ÖMÜR, HARA GEDİRSƏN
Ötən gün ələ gəlməz,
Qovuşar ilə, gəlməz.
Söhbətim dilə gəlməz…
Ürəyimi didirsən,
Ömür, hara gedirsən?!
* * *
Ağardı qara saçım…
Dərdimi kimə açım?
Əlindən hara qaçım? –
Sən də fürsət güdürsən,
Ömür, hara gedirsən?!
* * *
Nadan səni saymadı,
Qanan sənə qıymadı,
Heç kim səndən doymadı,
Yağ-bal belə yedirsən,
Ömür, hara gedirsən?!
* * *
Sanki şirin yuxusan,
Xoş ətirli qoxusan.
Bir nakamın oxusan,
Könlüm viran edirsən,
Ömür, hara gedirsən?!
* * *
Ləzzətini duymadım,
Sığalına uymadım.
Mən ki səndən doymadım,
Sən məni tərk edirsən.
Ömür, hara gedirsən,
Axı hara gedirsən?!.
QƏLBİMİN NƏĞMƏSİ
Eşqin qəlbimin nəğməsi,
Susdurmaq olmur bu səsi!
Belə istəklə heç kəsi
Sevməmişdim, hələm-hələm.
* * *
Yollarında oldum çıraq,
Hey dolandın məndən iraq.
Oxunduqca varaq-varaq,
Çilikləndim qələm-qələm.
* * *
Bir gün gülə bəxt üzümə,
Düşəm vüsalın izinə:
Çəkiləsən göy üzünə,
Dönüb sənə gələm, gələm…
YAĞIŞ
Bu yağış
yuyub aparacaq dünyadan
bütün çirkabları;
nə müharibələr olacaq,
nə sülh,
nə barışıq…
Bu yağış
yuyub aparacaq dünyadan
bütün çirkabları,
insan qarışıq!
HARA QAÇIM Kİ…
Yaşamaq durub gözümə,
Tale də gülmür üzümə.
Gəlib dirəndim dözümə
Dözümdən hara qaçım ki…
* * *
Bir ocağam – öləziyən,
Mən belə də öləsiyəm! –
Haqq sözümün köləsiyəm,
Sözümdən hara qaçım ki…
* * *
Bezib hər şeydən, qaçaram,
Düşüncə heydən, qaçaram.
Bu yerdən, göydən qaçaram,
Özümdən hara qaçım ki…
“OPTİMİSTLİK”
Min illərdi dəyişmədən
yaşayırıq, – necə varıq;
nə şərə düşmənik,
nə xeyrə yarıq.
Biz,
qanadı qırılmış quşa:
“təki sınan qanad olsun,
arzuların, ümidlərin sınmasın”, –
deyə,
təsəlli verən adamlarıq.
ÜMİD GÖYƏRİR
Özü də bilmir neyləsin,
Danışır, sözü böyüyür.
Yeyəndə ağzında tikə,
Baxanda gözü böyüyür.
* * *
Dərdə-qəmə qucaq açır,
Nəfəsi od-alov saçır.
Yoxsa taleyindən qaçır,
Bu uşaq hara yüyürür?
* * *
Bilən yoxdu hardan gəlir,
Qışdan, ya bahardan gəlir.
Çölündə arzular ölür,
İçində ümid göyərir…
TƏCNİS
Əcəl yetişəndə, baş alıb gedər,
Yaxşı da, yaman da bir yerə keçər.
Demə ki haqsızlıq baş alıb gedər –
Məzlumun da ahı bir yerə keçər.
* * *
Hər adam sandığın söz bilən olmaz,
Deməsən, sənindi söz, – bilən olmaz.
Alim var, sözünü söz bilən olmaz,
Nadanın fərmanı hər yerə keçər.
* * *
Bəxt gülsə üzünə, bir gün görərsən
Həqiqət axtarsan, bir gün görərsən.
Ərzin çarxı çönər bir gün, görərsən
Göy göyə çəkilər, yer yerə keçər.
GƏLƏRSƏNMİ…
Qalanmışam gözlərinin oduna,
Yandığımı görərsənmi, – bilmirəm.
İstəyirəm yetişəsən dadıma,
Haraylasam, gələrsənmi, – bilmirəm.
* * *
Eşqin məni dara çəkib gözümdən,
Həsrətimə qala qurdum dözümdən.
Sənə sarı yol gəlirəm özümdən,
Mənə uğur dilərsənmi, – bilmirəm.
* * *
Vüsalını gözlədiyim sevginin,
Gecə-gündüz səslədiyim sevginin,
Sənin üçün bəslədiyim sevginin
Dəyərini bilərsənmi, – bilmirəm.
* * *
İstəyirəm yetişəsən dadıma,
Haraylasam, gələrsənmi, – bilmirəm…
KEÇƏR
Eşit bir an sözlərimi, bədbin olan ey insan,
Üz döndərmə şən həyatdan, küsüb olma bədgüman.
Namərdlərə bel bağlama, kömək umma heç zaman,
Mərdanəlik zatdan gələr, – insana qandan keçər.
* * *
Gün gələcək, cəzasını çəkəcəkdi müxənnət,
Yağılardan alınacaq Qarabağım, – o cənnət!
Yurdumuzun başı üstən çəkiləcək bu zülmət,
Al günəşli xoş səhərlər süzülüb dandan keçər.
* * *
Namiq, de ki: Odlar Yurdu, – daşında da gül bitən,
Hökmdarı kamil olsa, əl uzatmaz hər yetən.
Qovğalardan qalib çıxar, məğlub edilməz Vətən,
Sərkərdəsi mərd olarsa, əsgəri candan keçər!..
