Vasif SÜLEYMAN – Şiirleri
Nazim Əhmədli, şair,
Kırımın sesi qazetesinin Azərbaycan təmsilçisi
Vasif SÜLEYMAN
ÇATINCA
Bir ömrə dəyərdi tək səni sevmək,
Sevərdim imana, dinə çatınca.
Uzaqdan baxanda mələksən-mələk,
Misraya dönürsən mənə çatınca.
O dünya varımdır, bu dünya yoxum,
Yanımda nə qardaş, nə bacı, qohum…
Bəlkə harayını eşidər ruhum,
Halımı sorarsan yenə… Çatınca.
Birdən sən gəlincə çiçəklər solar,
Barı, son anımda ləngimə, nolar…
Onsuz da mələklər aparmış olar,
Sən gəlib mən adda qəmə çatınca.
YAZMIŞAM
Bu mənəm, bir düşün, sınama yüz yol,
Sən məni gətirdin dinə, yazmışam.
Taledən yoluma çıxdığın günü,
Qismətə yazılan günə yazmışam.
Bu eşqin vüsalı olamı, bilməm,
Yolsuzmu çıxmışıq yolamı, bilməm.
Sən nəsən, sevgimi, bəlamı, bilməm…
Yazmaram demişəm, yenə yazmışam.
Söznən yaratmışam dövlət, varımı,
Sevdim səndən gələn intizarımı.
Bütün ömür boyu yazdıqlarımı,
Elə bilirəm ki, sənə yazmışam.
TƏRƏFİMDƏ
Günəşmi nur salır dörd bir yanıma,
Yox… Yox… Üzün gülür hər tərəfimdə.
Gendən boylanıram Tanrı payına,
Nə olsun dayanıb yer tərəfimdə…
Birimiz divanə, birimiz dəli,
İndi bizim üçün hər şey təsəlli.
Aşikar olanım ellərə bəlli,
Pünhan nağılımsan sirr tərəfimdə.
Səssiz harayımı indi kim duya,
Budurmu dediyin əlçatmaz röya…
Görürsən, bir yanda bu boyda dünya,
Təkcə sən durubsan bir tərəfimdə.
AXI
Pərişan sevgidir, dərdi ölümsüz,
Yetər bir ürəyə bütöv, bölümsüz.
Necə yaşayaram mən bu zülümsüz,
Öldürə-öldürə yaşadır, axı.
Qalan günlərimi həsrət dərdimi…
Dərdiylə sevirəm, olsun dərdi min.
Bir üzü torpağa baxan dərdimin,
Bir üzü dikələn daşadır, axı.
Könüllər oxşayan bircə sətri yox.
Burda aryılıq var, vüsal xətri yox.
Bahar sevgisinin bahar ətri yox,
İndi yollarımız qışadır, axı…
Bu boyda dünyaya tək bizmi yükük, –
Bir qərib taleynən, bir boynubükük.
Eybi yox, bu üzdə ayrı düşmüşük,
O üzdə yerimiz qoşadır, axı.
GƏLSİN
Eşqin ayrılıqdan keçən yolu var,
Keçimmi… ayrılıq havası gəlsin.
Bu eşqə göylərdən fərman verilib,
Tanrım, aç sirrini, mənası gəlsin.
Bu ömrün sonudu – bu eşqin sonu,
Əllərim alovun içində donur.
Yerlərmi, göylərmi yaratmış onu,
İnsan yaradıbsa… anası gəlsin.
Gecə gördüyümü danışdım suya,
Gözümə gəlməkdən usandı röya.
Yandıra-yandıra gəlib dünyaya,
Varmı məndən gözəl yanası… gəlsin.
OLURSAN
Elə sən boydadı, dünya dediyin,
Gözümdə-könlümdə hər an olursan.
Adın çəkiləndə dönərgəm dönür,
Adım çəkiləndə viran olursan.
Tanrı yazdığına neyniyəsiyəm,
Bu boyda saflığın divanəsiyəm.
Mən bu məhəbbətin azan səsiyəm,
And içmək istəsəm, Quran olursan.
Haqqın dərgahından keçdi, ələndi,
Canım bu sevdaya çoxdan bələndi.
Vədəsiz bu sevgi haqdan gələndi,
Bəs niyə, sən mənə haram olursan…
OLACAQSA
Ağrım səndən gəlir… Allaha şükür,
Qoy gəlsin, xoş gəlir, nə olacaqsa…
Dərdi bəs eyləyir, heç nə dəyişməz,
Sevinci nə qədər kəm olacaqsa…
Bəlkə bu günahı savab bilərəm,
Onu hər müşkülə cavab bilərəm.
Qədərə min şükür… Gülab bilərəm,
Üzümə çilənən qəm olacaqsa…
Dünya başdan-başa ağrı, qəmdimi, ,
Ürəyim dərdindən suçəkəndimi…
Dəyişməm şeirin möhürbəndini,
Sonuncu qafiyə «sən» olacaqsa…
ÜZÜM AYAĞININ ALTINA, VƏTƏN
Daha, ürəkli at addımlarını,
Uymadıq gümüşə, altuna,Vətən!
Bir az gecmi yığdıq parçalarını,
Üzüm ayağının altına,Vətən!
Bəlkə də içində küsmüşdün daha,
Üzü bizə sarı çevirdik səni.
Hər parçan-bir misra dönmüşdü aha,
Utana-utana sevirdik səni.
İndi yaxındadı vüsal dediyin,
Səni də bu həsrət yaxdımı, görən…
İllərdi ürəyim paramparçadı,
Bu ağrı, bu əzab haqdımı, görən…
Bu dəli sevginin kökü dərində,
Gözətçi meşənin, nişançı dağın.
Səni sevənlərin ürəklərində,
Yerinə oturur daşın, torpağın.
Daha, ürəkli at addımlarını,
Uymadıq gümüşə, altuna,Vətən!
Bir az gecmi yığdıq parçalarını,
Üzüm ayağının altına,Vətən!
ANA, QƏBİR QONŞUN ÖZGƏSİ DEYİL
Ana, qəbir qonşun özgəsi deyil,
Tanrının verdiyi butandı, vallah!
İllərnən yolunu gözləyib duran,
İllərnən əlindən tutandı, vallah!
Fani dediyinlə əlbəyaxadı,
Varımız Tanrıdan gələn yoxadı…
Bu qəlbiqırıqlar qəlbiyuxadı,
Gəmisi dəryada batandı, vallah!
Şirin röyadadı, qəfil oyandır,
Canı sıxlmasın işığı yandır.
Sənə qəriblikdə qərib həyandır,
Bir döy qapısını, atamdı, vallah!
QIZIM SƏYALIYA
Gülər gözlərində tapdım xoş günü,
Çəkildi ağrım da, acım da, qızım!
Bu boyda şirinlik tapa bilmərəm,
Dünyanın o biri ucunda, qızım!
Nə möcüzə belə, nə sirr beləcə,
Ruhuma can verir səsin beləcə.
Nanə yarpağı tək əsir beləcə,
Ürəyim ovcumun içində, qızım!
Ayrı nə diləyim, ulu Tanrıdan,
Odur Yaradan da, odur yarıdan.
Yoxdu bir gileyim ağ gün sarıdan,
Sən də yanımdasan, bacın da, qızım!
BƏLKƏ
Gəl görək, neynirik bu dünya ilə,
Yaz deyək, yandıran qışına, bəlkə.
Kimdir çəkən bizi əcəl toruna,
Özümüz keçirik dişinə, bəlkə.
Gecikən, tələsən taleyə yarıq,
Elə bu qismətin rəngində varıq.
Bu qara günlərlə gedib çıxarıq,
O ağ gecələrin tuşuna, bəlkə.
Qalsa, qalmayacaq, özünə qalsa
Əllisinə qalsa, yüzünə qalsa.
Dağılıb gedəcək özünə qalsa,
Qarışaq dünyanın işinə bəlkə.
ÇİÇƏK
Səngidi havası, sındı şüşəsi,
Həsrətin bülbülü yaxdı bax, çiçək!
Hərənin payına bir gül düşəsi,
Çəmənə çıxmışdıq baxtabaxt, çiçək!
Ətrin bir aləmdi, ömrün bir udum,
Bir udum havaya qaldı umudum.
Söylə kimi sevim, kimi unudum,
Çıxdığın tikanlı taxta bax, çiçək!
Onsuz da bu zalım dünyada təksən,
Nə olar, bir çiçək ömrünü çəksən…
Qalsan, öz-özünə üzüləcəksən,
Üzülən ömrünə toxta bax, çiçək!
