MEN NOGAYMAN

Men nogayman- Edil’ boyda yaşagan,
Köşip ürgen İrtış yılğa boyında.
Men nogayman- savlay eldi yıynagan-
Abıraylı bolgan manğıt ürtımda!

Men nogayman- Nogay hannıng kanınnan,
Dunıyaga ayttırgan öz atımdı.
Kılış alıp bâtirlerşe sogıskan,
Elim uşin berip dâvlet kanımdı!

Men nogayman- Edigeding yanınnan-
Altın Orda beklerbeki aytılgan.
Korkınıştı bilmegendey tuvgannan,
Yaşay atı togayında yayılgan!

Men bilemen- Nurad- din zamanında,
Kadır- Berdi han man takta oltırgan.
Edigeding ullarınıng basında,
Mırza bolıp ta’rihinde ol kalgan!

Men nogayman- öz şölimning bâtiri,
Aldaspanım âr zamanda belimde.
At ustinde aylanaman kevdeli,
Burkusım bar menim ong bilegimde!

Men nogayman- saklagan mıng yılkımdı,
Kımızın da men işkenim esimde.
Otar bolıp otlaytagan koyımdı
Saklaganman keng yasalgan şetende!

Men nogayman- körgen sıluv kızlardı,
Köylek kiygen kusağı man yaraskan,
Kulakşındı, taktalardı, togadı
Yarasıklı körgen sizge yanaskan!

Men nogayman- sınagan köp erlerdi,
Yarıslarda ozgarılgan maydanda,
Yigerlikti körsetken sol közlerdi-
Köp körgenmen suyinişke tolganda!

Men nogayman- dombırada oynagan,
Şeklerin de munglı tartkan yırımda.
Sol angımdı şet elleri tınglagan,
Köngiller men kosılgan keng kaygıma!

Men nogayman- yaşaytagan şölimde,
Sening baktıng men baktımda yazılgan.
“Men nogayman!”- bolar menim sözimde-
Estelikke sav halkıma aytılgan!