Unutdum o qızı – Nazim Əhmədli

Nazim Əhmədli

Unutdum o qızı

Unutdum o qızı bir payız günü,

atdım ürəyimin daş arxivinə;

həsrəti göndərdim ağarıb gedən,

qara saçlarımın qış arxivinə;

*****

bığ yerim hələ də tərləməmişdi,

saçlarım qap-qara gecə kimiydi;

xəyalım göylərdə bulud qovlayan,

kola-kosa düşən beçə kimiydi;

*****

onda sevməyi də bilmirdim, hələ;

mənə uşaq kimi baxırmış, qızlar;

özümün xəbərim yoxuymuş, vallah,

demə, ürəyimi yaxırmış qızlar;

*****

biri dəcəl idi, biri utancaq,

biri də qaş-qabaq tökürdü mənə;

yanından da ötüb keçə bilmirdim,

baxışları xəncər çəkirdi mənə;

*****

bir az ürkək idi, gülümsər idi,

gözünü çəkmirdi, mənim gözümdən;

özüm də bilmirdim, o nəyə baxır,

bəlkə, şeytan tükü varmış üzümdə;

*****

bir də ayıldım ki, o qız yox olub,

elə bil, quş olub, uçub gedibdi;

dedilər, məktəbi bitirməmişdi,

bu payız qoşulub, qaçıb gedibdi;

*****

unutdum o qızı, o payız günü,

üstümə yağırdı, payız yağışı;

unutdum üzünü, saçlarını da,

təkcə yadımdaydı, ürkək baxışı.