Şərahil Laçın

Nazim Əhmədli – Azerbaycan

Şərahil Laçın

Sarı

Bu var dünya, bu yox dünya

Bu az dünya,bu çox dünya.

Əzəldən gözü tox dünya

Baxar əli boşa sarı.

        ***

Yaşsız gözlər – qoşa çuxur,

Yalan ağla, yaş ha çıxır.

Dərd bozarır başa çıxır

Başın qarı qaşa sarı.

        ***

Toyda yasa tutsa lağın

Qandıracaq solun, sağın.

Kəsməz insan basalağın

Məzarlığın daş hasarı.

        ***

Tapar məhrəm il üzünü

Yaşmasan da gül üzünü.

Haqladınsa otuzunu

Yolun üzü qışa sarı.

        ***

Yaranmışın yarı dünya

Bir yarını qoru, dünya.

Sevişərdik, qarı dünya

Aramızda yaş hasarı…

19.12.1995

Gedər

Sevdamızın gətirmədi bəxdi heç

Tanrı bizə göz ucuynan baxdı heç

Bu həsrətin bir vüsalı yoxdu heç,

Elə ümüdlərim saralar, gedər.

        ***

Sirli məzarıstan, açın könlümü

Çilələri lay-lay, qırçın könlümü.

Sən getdin, gedəli laçın könlümü,

Bayquş yaylaq eylər, sar alar gedər.

        ***

Mevlamı görk etdi bu yoxuşları

Bizim yad ömürə yır-yığışları.

Sənin gözlərindən tək göz yaşları,

Mənim gözlərimdən qoralar gedər.

01.12.1987

İşığı

Saray nədir, köşk nədir

Aşağıdan aşağı.

Sevgi nədir,eşq nədir

Dünyanın yaraşığı.

        ***

Kor elədi bizi var

Könüllərin gözü var.

“Üzündə göz izi var”

Dedi bir haqq aşığı.

        ***

Bax bu insan köçünə

Mini dəyməz heçinə.

Sevənlərin içinə

Düşər Allah işığı.

        ***

Dindirirmi neyi var

Onda eşqin payı var.

Eşqsiz sərvin nəyi var

Sev sevən sarmaşığı.

15.09.2000

Ömrüm keçdi xəyalətdə

Məhşərdi sonu,əzəli

Haramdadı yüz-yüz əli.

Dedim ki dünya düzəlir

Ömrüm keçdi xəyalətdə.

        ***

Taledən baxtdan uslanmam

Tapmaram, haqqdan uslanmam.

Şamda yanmaqdan uslanmam

Bəndə varmı bu xilqətdə.

        ***

Mövlammı saldı nəzərdən

Yoğrulmuşam dərdi sərdən.

Ruhum vətəndə sərgərdən,

Cismim diyari qürbətdə.

        ***

Quzu başa qurd aramaz

 Yurdu əsir, yurd aramaz.

Yaradanı qurtaramaz

 Bu milləti bu illətdən.

        ***

Ruhuma qəfəsdi vətən

Yollarımı kəsdi vətən.

Aç qoynunu bəsdi, vətən

Qoyma məni bu  zillətdə.

21.12.2005

Çəkirəm

Düz dolanmaz əyri mehvər

Bu əyri çağı çəkirəm.

Arı kimi gülündən bal,

Şahmar tək ağı çəkirəm.

        ***

Baxtım qəmnən ələlədi

Başımnan hey kül ələdi.

Dərd üstümnən yol elədi

Körpüyəm, tağı çəkirəm.

        ***

Qovğayla, qeylü qal ilə.

Yarıladım xəyal ilə

Ömürdü, bu minval ilə

Dərdi fərağı çəkirəm.

        ***

Nə şeyx qaldı, nə müridi

Susdu vicdanlar, kiridi.

Gedən qalannan diridi

Ölünü, sağı çəkirəm.

        ***

Lütfün nə Mövlam,əfv nədir

Bunca əzabi səf nədir.

Şamı ümüdü dəfn edir,

Sübhündə ağı çəkirəm.

        ***

Gəlməz mizana, çəkiyə

Nə azalar, nə səngiyər.

Mən fələyin Fələkiyə’’

Çəkdiyi dağı çəkirəm.

19.12.2008                                              

Fələki = Azərbaycan şairi       

  Ana can

Yarıtmadın bir arzumu

İnnən belə talan, a can.

Nənni-məzar, yol budurmu,

Ta qazançdan talanacan.

        ***

Ümit ki var, xoş ümüddü,

Nakam ömrü, qoş, ümüddü.

Bilə-bilə boş ümüddü,

Yollar getdim yalanacan…

        ***

Candan bezən can apardı

Qansız vardı, qan apardı.

İçimi leysan apardı

Didələrim dolanacan.

        ***

Sevən vardı, dinnən oldu,

Dilim dərddən dinən oldu.

Məndəki can mənnən oldu

Səni səndən alanacan.

        ***

Çayır bitdi yol izimə,

Zəngəzurum, Təbrizimə.

Mənim özümdən özümə,

Yoxdur, yoxdur yol, ana can.

14.06.89

Qaytar dağlara

Dedik buraları xaraba qalsın

Limon tapmayanda qonaq çayına.

Yaradan eşitdi bu bəd duasın

Yazdı qürbətləri elin payına.

        ***

Necə qarğıyardıq yığvalı, baxtı

Çamırı, palçığı dizə çıxanda.

Deyərdik bizimki nə yaşamaqdı

Ağdamda, Bərdədə düzə çıxanda.

        ***

Allah kəssin dedik bu güzaranı

Ayazı  kəsəndə qar qışımızın.

Təzəkli pəyəsi, düm-düz aranın

Zilləti ,görküdü qarğışımızın.

        ***

Necədi şəhərdə halın, xatırın

Gödənə urvamı saxta körpülər.

Qara damın idi mülkün, yatırın

Taxtına bənzəməz Taxta körpülər.

        ***

Qaçan elat ilə qaçdı ilməsi

Naxışı, çeşnisi eldi dağların.

Hər gün qarğıdığın baxtın çəlməsi

Qara kağızıyla gəldi dağların.

        ***

Mövlam küsü tutan bu baxtı yeylə,

Son quru nəfəs də çatar, dağlara.

Mələr sürün eylə, naxırın eylə

Bu asi  köçünü qaytar dağlara.

09.02.2012

Şərahil Laçin

1963-cü ildə Azərbaycanın Laçın ilçesində doğdu. 1986-cı ildə Azərbaycan Tip Unversitesinden mezun oldu.Şirleri və yazıları Azərbaycanın çeşidli qazete ve dergilerinde çıkdı. 2000 yılında “Ömrümüz Bilmece Kaldı” şiir kitabını yayınladı.

Vektor Uluslararası Bilim Akademisi ödül komisyonunu kararı ile “Şahmar Ekberzade” adına Uluslararası Edebiyyat Ödülü ile 2010 yılında ödüllendirildi.

Avrasiya Yazarlar Birliğinin üyesidir. “ evladı var.”Zaman beni unutdu” şiir kitabı da  Türkiyede yayınlandı.

Şerahil Laçin Türkiyenn Analya şehrində doktor olarak çalışmakdadır.