Gün birlik günüdür

Son dövürlərdə Türk dünyasındakı hərəkətlənmə, Türk böyüklərinin birlik,
bərabərlik istiqamətində atdığı addımlar, hər bir Türkün, daha doğrusu
Türklüyünün fərqində olan şəxslərin çox böyük sevincinə, həyəcanına səbəb
olmaqdadır. Olmayada bilməz. Uzun illər, hətda əsrlərdir ki, bu birliyin,
bərabərliyin arzusunda olan insanlara bu günlərin şahidi olmaq nəsib olmuşdur.
Bu günlərin arzusu ilə can vermiş necə böyük şəxsiyyətlərimiz, ulu bilgələrimiz
vardır ki, onlar Turan eşqi ilə, Turan sevdası ilə can verərkən, bizlər bu qutlu
günlərə şahidlik edərkən qururlanmamağımız, həyəcanlanmamağımız
nankörlük olar. Lakin çox təssüf hissi ilə qeyd etmək istəyirəm ki, bu qutlu
günlərdə belə istər Türkiyədə, istərsə də Azərbaycanda bölmək, parçalamaq
fəaliyyəti ilə məşqul olanların çörəklərinə yağ sürtən həmvətənlərimiz özünü
göstərməkdədir. Türkiyədə Osmanlıçılar və Atatürkçülər olaraq xalq
bölünməyə çalışılırkən, Azərbaycanda isə din pərdəsi ilə gözləri boyanmış fars
pərəstlər və rus pərəstlər öz mövcudiyyətliklərini qorumaqdadırlar. Düzdü
Azərbaycanda bu “pərəstişkarlar” o qədər də aktif fəaliyyət göstərməsələrdə,
lakin əllərinə düşən ilk fürsətdə nə qədər zərərli ola biləcəklərini təxmin etmək
çətin deyil. Necə ki Azərbaycan Cumhuriyyətinin qurulması ürəyincə olmayıb,
Cumhuriyyətə qarşı fəaliyyət göstərib, Bakıya gələn Qızıl ordunu güllə-çiçəklə
qarşılayan rus pərəstlər mövcud idisə, bu gün də Türk birliyinə ağız büzüb,
rusun gəlişini səbirsizliklə gözləyənlər mövcuddur. Hələ bunlara birdə far
pərəstlər əlavə olunduğunu düşündükdə vəziyyətin nə qədər ciddi olduğu
danılmaz həqiqətdir. Bu şəxslər haqqında danışarkən həmin xanımlar və bəylər
bilməlidirlər ki, onlar bu fikrə durduq yerdə deyil kimlərinsə fəaliyyəti və diqtəsi
nəticəsində gəlmişdirlər. Və bir az dərinə getsələr əslində nə qədər çürük
ideaların arxasınca qaçdıqlarının fərqinə varacaqlar. Türkiyədə Osmanlı
pərəstişkarları Atatürkü Osmanlının yıxılması ilə günahlandırırlar. Dərk etmək
istəmirlər ki, Cumhuriyyət artıq demək olar ki, Osmanlı çökdüyü zamanda
qurulmuşdu. Necə ki, bütün Oğuz Türklərini bir çatı altında toplayan Səlcuqlu
imperiyası çökərkən yerində Osmalı qurulmuşdursa. O zaman belə çıxır ki
Osmanlının çöküşündə Atatürkü günahlandıranlar, Səlcuqlunun çöküşündə də
Osman bəyi günahlandırmalıdırlar? Xeyir. Bir qayda olaraq dərk etməliyik ki,
Türk dövlətçilik törəsində zəifləyən, nüfusun itirmiş dövlətin yerində hə zaman
yeni enerjili, güclü bir dövlət qurmaq prinsipi mövcud olmuşdur. Bunu Türk
tarixini, Türk imperiyalarını öyrənənlər yaxşı bilirlər.Biz bunu Atatürkün
M.Ə.Rəsulzadə haqqıda etdiyi qeyiddən də görməkdəyik:”…səndən aldığım
bayrağı (Qeyd edim ki, Türkiyə səmalarında dalğalanan al bayraq Azərbaycan
Cumhuriyyətinin ilk bayrağı idi) Türkiyə üzərində dalğalandırdım. Bir kərə
yüksələn bayraq bir daha enməz, demisən, enməyəcək”. Yaxud da əksinə,

Cumhuriyyətçilər Osmanlı idarəçiliyini və ən önəmlisi Osmanlıda Türkçülüyün
ön plana çıxmamasını pisləməkdədirlər. Onlar isə hər dövrün öz tələbinin
olduğunu, Osmanlı nüfusunun böyük bir qisminin digər millətlərdən ibarət
olduğunu və dövlətin bu prinsipləri qorumaq məcburiyyətində olduğunu nəzərə
alaraq analiz etməkləri vacibdir. Dərk etməlidirlər ki, beş yüz il ömür sürmüş
Osmanlı imperiyası Türk imperiyası idi. Və bu hall qürur duyulacaq bir haldır.
O ki qaldı Azərbaycandakı “pərəstişkarlara”, bilməlidirlər ki, biz tarixin hər
üzünü görmüş millətlərdən biriyik. Kimin dost, kimin düşmən olduğunu çoxdan
seçə bilməliydik. İlk öncə farspərəstlərə İslam şeyxi, Şeyx Əhməd Yasəfinin
məhşur kəlməsini xatırlatmaq istəyirəm. Əhmət Yasəfi deyir ki: ”…din seçim,
Türklük isə talehimdir”. Bəli. Hər birimiz istənilən inanca sahib ola bilərik. Belə
də ki, bütün inancların məqsədi birdir. Bir olan Tanrıya yaxınlaşdırmaqdadır
insanları. Lakin biz istəsəkdə, istəməsəkdə bu dünyayda Türk olaraq
doğulmuşuq. Bu isə şərəfdir. Sən qəbul etsəndə, etməsəndə dünya səni Türk
olaraq qəbul etməkdədir. O ki qaldı farslara, bu yerdə Atatürkün bir deyimi
yadıma düşür. Atatürk deyir ki: “dünyada ərəb qədər gözəl nağıl uyduran, bu
nağılı fars qədər gözəl danışan, Türk qədər ağlayan ikinci bir millət yoxdur”. Bəli.
Farlar illərdir ki, insanların başını maraqlı nağıllarla qatmaqdadırlar. Üstə gəl
Qarabağ müharibəsində Haylara yardım etdiklərini açıqca etiraf edən,
Azərbaycan türklərinin dini oyanışını bəyənib, milli oyanışını bəyənməyən
farsdan söhbət gedir. Ən əsası isə illərdin 50 miliyon insanı bütün azadlıqlardan
məhrum edib əsarətdə saxlayan bir xalqı necə mömün adlandırmaq olar? Bu ki
əsil saflıqdır. Fars mənə əsil müsəlman olduğunu sübut etmək istəyirsə ilk öncə
Cənubi Azərbaycanın azdlığını təmin etməlidir ki, farsın heç belə bir istəyinin
olmadığı hamımız üçün çox aydındır. Rus pərəstləri isə ümümiyyətlə anlamaq
mümkün deyil. Sadəcə bir əsirdə təkcə biz Azərbaycan türklərinə qarşı
apardıqları qətliamları, törətdikləri cinayyətləri və vurduqları zərərləri heç bir
xalq bizə vurmayıbsa, necə bu millətə qarşı bir sevgi bəsləmək olar? 91-ci ildə
Bakıda, Qarabağ müharibəsində haylarla birgə qətl etdikləri igidlərimizi necə
unutmaq olar? Bu pərəstişkarlığın sevgidən deyil qorxudan törədiyini hamımız
yaxşı bilirik. Lakin onu da bilməliyik ki, həmin rusa təslim olsaq belə, o öz
qəsibkarlığından əl çəkməyəcək. Bunun dəfələrlə tarixdə şahidi olmuşuq. Eyni
zamnda biz tarixdə özümüzün birləşərək hansı gücə, qüdrətə sahib
olduğumuzuda görmüşük. Böyük Səlcuqlunu, Osmanlını, Atabəyləri,
Qaraqoyunlu, Ağqoyunlu dövlətlərini, Səfəvi, Əfşar, Qacarlar imperiyasını bizə
kimsə verməyib. Onları biz öz birliyimiz, gücümüz sayəsində qurmuşuq. Nə
zaman ki bu gücün, qüdrətin fərqində olmuşuqsa, nə zaman ki özümüzə arxayın
olub, özümüzə dönmüşüksə o zaman böymüşük. Zaman birlik, bərabərlik,
zamanıdır. Güclənmək üçün, hələdə əsarətdə min zülüm görən qardaşlarımızın
harayına çata bilmək üçün əl-ələ verməyimiz vacibdir. Bu əli hər hansı bir

sevgidən, qorxudan, laqeyidlikdən ötürməyin bir adı var, xayinlik. Xəyanətin isə
səbəbi olmaz, acı nəticəsi olar.

Cumhuriyyətçilər Osmanlı idarəçiliyini və ən önəmlisi Osmanlıda Türkçülüyün
ön plana çıxmamasını pisləməkdədirlər. Onlar isə hər dövrün öz tələbinin
olduğunu, Osmanlı nüfusunun böyük bir qisminin digər millətlərdən ibarət
olduğunu və dövlətin bu prinsipləri qorumaq məcburiyyətində olduğunu nəzərə
alaraq analiz etməkləri vacibdir. Dərk etməlidirlər ki, beş yüz il ömür sürmüş
Osmanlı imperiyası Türk imperiyası idi. Və bu hall qürur duyulacaq bir haldır.
O ki qaldı Azərbaycandakı “pərəstişkarlara”, bilməlidirlər ki, biz tarixin hər
üzünü görmüş millətlərdən biriyik. Kimin dost, kimin düşmən olduğunu çoxdan
seçə bilməliydik. İlk öncə farspərəstlərə İslam şeyxi, Şeyx Əhməd Yasəfinin
məhşur kəlməsini xatırlatmaq istəyirəm. Əhmət Yasəfi deyir ki: ”…din seçim,
Türklük isə talehimdir”. Bəli. Hər birimiz istənilən inanca sahib ola bilərik. Belə
də ki, bütün inancların məqsədi birdir. Bir olan Tanrıya yaxınlaşdırmaqdadır
insanları. Lakin biz istəsəkdə, istəməsəkdə bu dünyayda Türk olaraq
doğulmuşuq. Bu isə şərəfdir. Sən qəbul etsəndə, etməsəndə dünya səni Türk
olaraq qəbul etməkdədir. O ki qaldı farslara, bu yerdə Atatürkün bir deyimi
yadıma düşür. Atatürk deyir ki: “dünyada ərəb qədər gözəl nağıl uyduran, bu
nağılı fars qədər gözəl danışan, Türk qədər ağlayan ikinci bir millət yoxdur”. Bəli.
Farlar illərdir ki, insanların başını maraqlı nağıllarla qatmaqdadırlar. Üstə gəl
Qarabağ müharibəsində Haylara yardım etdiklərini açıqca etiraf edən,
Azərbaycan türklərinin dini oyanışını bəyənib, milli oyanışını bəyənməyən
farsdan söhbət gedir. Ən əsası isə illərdin 50 miliyon insanı bütün azadlıqlardan
məhrum edib əsarətdə saxlayan bir xalqı necə mömün adlandırmaq olar? Bu ki
əsil saflıqdır. Fars mənə əsil müsəlman olduğunu sübut etmək istəyirsə ilk öncə
Cənubi Azərbaycanın azdlığını təmin etməlidir ki, farsın heç belə bir istəyinin
olmadığı hamımız üçün çox aydındır. Rus pərəstləri isə ümümiyyətlə anlamaq
mümkün deyil. Sadəcə bir əsirdə təkcə biz Azərbaycan türklərinə qarşı
apardıqları qətliamları, törətdikləri cinayyətləri və vurduqları zərərləri heç bir
xalq bizə vurmayıbsa, necə bu millətə qarşı bir sevgi bəsləmək olar? 91-ci ildə
Bakıda, Qarabağ müharibəsində haylarla birgə qətl etdikləri igidlərimizi necə
unutmaq olar? Bu pərəstişkarlığın sevgidən deyil qorxudan törədiyini hamımız
yaxşı bilirik. Lakin onu da bilməliyik ki, həmin rusa təslim olsaq belə, o öz
qəsibkarlığından əl çəkməyəcək. Bunun dəfələrlə tarixdə şahidi olmuşuq. Eyni
zamnda biz tarixdə özümüzün birləşərək hansı gücə, qüdrətə sahib
olduğumuzuda görmüşük. Böyük Səlcuqlunu, Osmanlını, Atabəyləri,
Qaraqoyunlu, Ağqoyunlu dövlətlərini, Səfəvi, Əfşar, Qacarlar imperiyasını bizə
kimsə verməyib. Onları biz öz birliyimiz, gücümüz sayəsində qurmuşuq. Nə
zaman ki bu gücün, qüdrətin fərqində olmuşuqsa, nə zaman ki özümüzə arxayın
olub, özümüzə dönmüşüksə o zaman böymüşük. Zaman birlik, bərabərlik,
zamanıdır. Güclənmək üçün, hələdə əsarətdə min zülüm görən qardaşlarımızın
harayına çata bilmək üçün əl-ələ verməyimiz vacibdir. Bu əli hər hansı bir

sevgidən, qorxudan, laqeyidlikdən ötürməyin bir adı var, xayinlik. Xəyanətin isə
səbəbi olmaz, acı nəticəsi olar.