Bir Saray Kuracakman – Bekir Sıdqı Çobanzade

Bir Saray kuracakman! Han bolsam içinde.
Kul, ırgad, açlık, horluk, kan bolmasın içinde..

Taşını yad ellerden ketirtmem hiç,
Cetişir öz curtumda çıkkan kerpiç.

Bek yüksek bolmasa da kök töbesi,
Temelli bolsun, aydınlık, her köşesi..

Penciresi geñiş bolsun, kirsin ışık,
Carlıga her kapısı bolsun açık..

Kesmesin kıbla celin hiçbir üyniñ,
Bolmasın karaltısı falan biyniñ..

Bir Saray Kuracakman, han bolmasın içinde,
Kul, ırgad, açlık, horluk, kan bolmasın içinde..

Cıyayım alt üst etip catgan cerin,
O eski zor cigitler kemiklerin..

Bularman balçıgnı yogurayım,
Her kabirge kemik dep bagırayım…

Şay etip izgüleşsin dört dıvarı,
Çeşmesi, çeçekleri, keñ azbarı..

Taptama izgü cerni endi işsiz,
Sal Saray, kur devletin bolsun eşsiz..

Bir Saray Kuracakman, taş bolmasın içinde,
Hep kemik, hep can bolsun, caş solmasın içinde,

Aç bolmasın içinde..

Lozan, 22.05.1920