ANADOLUNUN ANTİK TÜRKLERİ- HİTİTLER

Sənan Qılıncarslan Qacar

Hititler, Anadolu’nun kadim halkı olan Hattilerle aynı halktır. Binlerce yıllık Türk kültürünü Anadolu’dan silmek ve kendilerine Anadolu’da bir kök uydurmak isteyen Avrupalı dibilimciler, Hititçenin bir “Hint-Avrupa” dili olduğunu savunarak, Hatti diliyle bir ilgisi olmadığını öne sürerler. Burada “Hint-Avrupa” dil grubu tezinin eleştirisine girmeyeceğim. Bu tezin ayrıntılı eleştirisini Türklerin Gerçek Tarihi adlı kitabımda yazdım. Avrupalı dilbilimciler Hitiçenin bir “Hint-Avrupa” dili olduğunu yalnızca iki söze dayandırarak kanıtladıklarını sanmaktadır; bu sözler “ekmek” demek olan *ninda ve “su” demek olan *watar sözleridir. Farsça *nan, “ekmek” ve İngizce “su”, *water demek olduğu için, bu yaman dilbilimciler Hititçenin bir “Hint-Avrupa” dili olduğunu kanıtladıklarını sanmaktadır. Oysa Sümercede de *ninda “ekmek” demektir ve günümüzdeki Uygurca, Özbekçe, Kazakça, Kırgızca gibi Türk dillerine *nan olarak evrilmiştir. Bu söz Farsçaya *nan ve Mandarinceye de *nañ olarak geçmiştir. Slav dillerindeki *voda, Kelt dillerindeki *uisge ve Germen dillerindeki *water/watten/wasser sözleri ise bu dillere Fin-Yuğra dillerinden kalmadır (Germen, Kelt ve Slav dillerinin Turan dillerinden evrildiği konusuna ise burada girmiyorum). Fin-Yuğra dillerinde Fince *vesi, Samoyetçe ve Mansice *vit, Komice *va ve Macarca *viz sözleri “su” demektir. Avrupalı dilbilimcilerin tezlerini “kanıtlarken” gözden kaçırdıkları bir kaç sözü de onlar için ben ekleyeyim. Bu ekleyeceğim Hititçe sözler, Etrüskçe ile eşleşmektedir. Ama bu dilbilimciler, Etrüskçeden Latinceye ve eski Yunancaya evrilen bu sözlerin, Etrüskçeden evrildiğini görmezden gelirler ve Latince ile Yunancayı “Hint-Avrupa” dillerinin ataları olarak görürler. Bu sözler Hititçe ve Etrüskçe karşılaştırmalı olarak şöyledir: aku-akve (su, akı), alpa-alpa (ak, yalav), epp-kap (al, kap), lukkai-lusce (yakmak, ışık), malli-mel (bal), meki-mek/mak (yüce, bay/bey), newa-nu (yeni), pir-per (ev, pürt Çuv.), wiana-vinum (şarap) Ve bu liste daha da uzar gider… Hititçeyi günümüz Türkçesi ile karşılaştırdığımızda da çok sayıda eşleşme vardır. Bir kaçı şöyle: anna-ana, atta-ata, aşşu-yahşı, gurta-yurt, hap-kap, has-düz, hilan-alan, huiş-yaş (yaşa), pahhaş-bakış, teşha-düş/rüya, wali-ulu vb. Bu liste de uzar gider… Evet, kanıtlar ortadayken, “Hint-Avrupa” dil grubu diye bir saçmalık yumağı uydurmak ve Hititçeyi de bu yumağın içine sokmak dilbilimcilik değil, sahtekarlıktır. Dilbilimi basite indirgenecek ve siyasal çıkarlar uğruna kullanılacak bir bilim dalı değildir! A.C.Erman. Türklerin Gerçek Tarihi.