Xuraman Camalqızı
Nazim Əhmədli şair-publisist
Kırımın sesi qazetesinin Azərbaycan təmsilçisi
Xuraman Camalqızı
Bu Şeir Yazmaq Deyil
Bu şeir yazmaq deyil,
Bu … eşqə tutulmaqdı !
Şəlaləyə qoşulub,
Qayadan atılmaqdı !
***
Bu şeir yazmaq deyil,
Duyğuların özüdü.
Əlimdə zəri qalan,
Kəpənəyin izidi.
***
Bu şeir yazmaq deyil,
Sevə, sevə ölməkdi,
Səssiz axan göz yaşın…
Əllərinlə silməkdi.
***
Bu şeir yazmaq deyil,
Qorxuları sevməkdi.
Həyacana sarılıb,
Ağlayaraq gülməkdi.
***
Bu şeir yazmaq deyil,
Göylərə tutunmaqdı,
Eşqlə gələn misradan…
Bir az da utanmaqdı.
***
Bu şeir yazmaq deyil,
Bu , şeir yazmaq deyil..
Yağışla Beraber
Menden uzaqlarda sen yene varsan,
Pencere önünde çöle baxırsan,
Kövrek üreyime, duyğularıma,
Yağışla beraber sen de yağırsan.
***
Yağışlı havada , tenha küçede ,
İslanmaq keçdimi bir an könülden ?
Sevgi denizinde, aylı gecede,
Bir an oğurlanaq keçen ömürden.
***
Senin fikirlerin çox maraqlıdı,
Yağış süzülende ne düşünürsen ?
Bağçada çiçeyin gülün üstüne,
Şehler düzülende sən üşüyürsen.
***
Bu yağışlı gece, bu an bizimdi,
Ara mesafeler olsa da bele.
Yağmurlar hem bizim, hem denizindi,
Ömür xeyallarda solsa da bele.
***
Gözümü dikirem sen geden yola,
Yağış o yollardan izimi silir.
Ümidsiz xeyalım qarmaqarışıq ,
Keçib geden iller bizimi silir ?!
Ya Rəbb ! Ürəyimi şeir yandırır
Vuruldum misranın duyğu selinə,
Bağlandım şeirin incə dilinə,
Közündə alışdım , döndüm külünə,
Ya Rəbb ! Ürəyimi şeir yandırır.
***
Kökləndim sarı sim dillənən yerə,
Düşüncəyə dalıb, lillənən yerə,
Sinəm alov tutub, küllənən yerə,
Ya Rəbb! Ürəyimi şeir yandırır.
***
Mənə qanad verən Şah misralardı,
Kövrələn gah mənəm,gah misralardı,
Ruhumdan ayrılan ah misralardı,
Ya Rəbb ! Ürəyimi şeir yandırır.
***
Asta çal sazını səsim duyulsun,
Bağrımın başı da sözlə oyulsun,
Alışan ürəyim yüz qat soyulsun…
Ya Rəbb ! Ürəyimi şeir yandırır.
***
Könlümə od vuram, varağa düşəm,
Gözəllik eşqiylə sorağa düşəm,
Yanğını söndürən bulağa düşəm,
Ya Rəbb ! Ürəyimi şeir yandırır.
***
Şeirdən don geyəm, rəngi allana,
Dodağımdan süzə sözlər ballana,
Yana bağrım başı , oda qalana …
Ya Rəbb ! Üyimi şeir yandırır.
Göyneyende Sökülürem
Hər xatirə bir sızıltı,
Göynəyəndə sökülürəm.
Qəm dəftərim, kövrəlmişəm,
Yenə sənə tökülürəm.
***
İlham pərim qəmi sevir ,
Eşq anını –dəmi səvir,
Taleyə bax- kəmi sevir,
Yalnızlığa bükülürəm.
***
Şeir toxumun tuturam,
Yığıb içime atıram,
Bu düşüncəylə yatıram,
Gecə yarı dikilirəm.
***
Köklənirəm söz dünyamda,
Məndən qalsa iz ,dünyamda ,
Səni tapsam öz dünyamda
Öz dünyama çəkilirəm.
Elə şeirlər var
Elə şeirlər var yazılmayacaq,
Könlümdə əbədi saxlayacağam.
Kövrək duyğuları, şirin əzabı…
Səni xatırlayıb ağlayacağam.
***
Ruhum izin vermir adını yazım,
Üstümə tökdüyn odunu yazım,
Yalnız buraxdığın qadını yazım,
Qəlbimin qapısın bağlayacağam.
***
Danışsam sehrini itirər deyə,
Duyduğum ətrini itirər deyə,
Yaddaşım xətrini itirər deyə,
Səni ürəyimdə saxlayacağam.
***
Sənli xatirəni sənsiz anacam,
Gizlin odlanacam, səssiz yanacam.
Yenə mənimləsən… elə sanacam,
Ağır imtahandı, yoxlayacağam.
Bu nə eşqdir
Darıxanda ürəyimə sözüm keçmir,
Alovundan kül oluram,közüm keçmir,
Səbir məni yola verir , dözüm , keçmir,
Bu dünyanı kim yaradıb..? Bu nə eşqdir..?!
***
Onsuz sanki dünya boşdu , dünya heçdi.
Səni sənsiz düşünürəm, mənim kimi,
Gözlərini düşünürəm könlüm kimi,
Həyatımı düşünürəm ömrüm kmi
***
Dəyərin bil, bir də gördün gəldi keçdi,
Bu dünyanı kim yaradıb, bu nə eşqdir..?!
Başqa nədə məna gördün , danış insan?!
Bu kövrəlmiş həyatına alış insan,
***
Keç aynanın qarşısına soruş insan,
Əzab dolu o yolları necə keçdin ?
Bu dünyanı kim yaradıb, bu nə eşqdir..?
Vətən məhəbbətin oyatdı anam
Bir qucaq çiçəyi belinə aldı,
Laçın dağlarına qayıtdı anam.
Ən gözəl geyimin əyninə aldı,
Gözəl xatirələr oyatdı anam.
***
Yanında balaca qız balası var,
Sevib , böyütdüyü su sonası var.
Qəlbində Laçın tək bir yarası var,
Yol çekən gözlərin saraltdı anam.
***
Bu ”yükü” çiynindən alaydım ana ,
Səninlə dağlara varaydım ana .
Doğma evimizdə qalaydım ana..
Vəten məhəbbətin oyatdı anam.
