KIRIM ELİNDE FERYAT!

Cennet vatan ” deyip, geldim Kirim`a,
Bülbül kiskandiran baglar yok olmus !
Bu hali görünce gitti agrima,
Ölüler mezarsiz, saglar yok olmus !

Simdi matem tutar Kirim´da daglar,
Siyaha bürünmüs yemyesil baglar,
Camiler yikilmis, minare arar,
Ezanlarla süslü yillar yok olmus !

Onsekiz Mayislar ne kara günmüs !
Binlerce caresiz trene binmis,
Melekler aglamis, seytan sevinmis,
Vagonlarda nice kullar yok olmus !

Ne oldu, ey vatan, ne oldu sana ?
Neden düstün böyle derde, hicrana ?
Han Sarayin sanki dönmüs zindana,
Hanlarin kükredigi yillar yok olmus !

Camisiz, cesmesiz, bu nasil vatan ?
Seni solduranlar korkmaz Allah´tan
Dua bekler benden kefensiz yatan,
Giray Han´a giden yollar yok olmus !

Mezar taslarini söküp atmislar,
Bayragi, sancagi cekip atmislar,
Kitabi, Kur´ani yakip atmislar,
” Yakmayin ! ” diyecek diller yok olmus !

Derdimi anlatmaya gücüm yetmiyor,
Feryadim aglamama kar etmiyor,
Bahcesinde artik bülbül ötmüyor,
Lale boyun bükmüs, güller aglamis !

Bu nasil haldir, canim kardasim ?
Ceyhun olup caglar gözümde yasim.
Ne kadar da uzunmus, bitmiyor kisim,
Meyvelerle dolu dallar yok olmus !

Sormayin dostlarim, halim perisan,
Eski vatanimdan kalmamis nisan.
” Vatan, vatan ! ” deyip, denize kosan
Dereler kurumus, caylar yok olmus !

ILAVE:

Kirim-Kirim kirdiniz bizi,
Vagonlara dizdiniz bizi,
Sibirya´ya sürdünüz bizi,
Ama kirilmadik, görün bizi !
Eskisehir Saban Toy´undan (2004)
Kaleme alan: Hayrettin Gülecyüz