KIRIM TATARLARIN VATANIDIR
Kırım, Türkiye’de ve Dünyada yaşayan Kırım Tatar Türklerinin talebi üzerine Dünya Kırım Tatar Derneği kuruldu.
Kurucu Genel Başkanı Mustafa Sarıkamış’ın kamuoyuna yaptığı açıklama şöyle:
‘Dünya Kırım Tatar Derneği, antlı kurban liderimiz Noman Çelebicihanın “Kırım’ı kana boğabilirler. Fakat bütün bunlar, Kırımlıları istiklal imanlarını yıkmaya değil, kuvvetlendirmeye yarayacaktır. Tarihin ergeç yazacağı şey: müstakil ve mesut Kırım’dır.” fikirlerini kabul etmektedir. Onun çizdiği yolda ilerleyecektir.
Kırım davası bizim ve ekibimizde bulunanlar çileye hazır olanların davasıdır. Kırım Tatarlarının vatanı KIRIM’dır inancı ile hareket ediyoruz. Biz dünyada Kırım Tatarının en fazla yaşadığı AK TOPRAKLAR olan Türkiye’de çözüleceğine inanıyoruz. Güçlü Türk Devletinin daha önce olduğu gibi yinede Kırım Tatarlarının Kırım’da yaşam haklarına saygı duyup bunu desteklediğine inanıyoruz. Bizim irademiz Türkiye Devleti tarafındadır.
Kırım’da bir tatarın başı ağrısa bunu hissedenlerle birlikte hareket etmeyi planlıyoruz.
Dünya Kırım Tatarları Derneği çatısı altında vatan Kırım’a hizmet edileceği inancını taşıyan herkese kapımız açık olacaktır. Bizimle ortak hareket eden herkes eşit oya, eşit söz söyleme hakkına sahip olacaktır. Türkiye’de ve bütün dünyada yaşayan Kırım Tatarları derneğimize üye olabilirler. TC Vatandaşları, TC Vatandaşı olmayanlar DOST üye olabilirler.
Kırım 1500 yıllık Türk yurdudur, Türk kavimlerinin uğrak yeri Alaattin Keykubat’ın gönderdiği donanmayla Selçuklu Devleti’ne bağlanmıştı. Altınordu ve Kırım Hanlığı daha sonradır. Fatih zamanında, Gedik Ahmet Paşa ile Kırım Osmanlı’ya katıldı. Bölgede 1.5 milyon Kırım Türk’ü yaşıyordu. Rus politikasıyla Osmanlı içlerine, Anadolu’ya göçe zorlandılar önceleri. Kalanlara baskı uygulandı. Yüzbinlercesi kılıçtan geçirildi. 19. asrın sonlarında Kırım’da Türk nüfusu Rus-Ukran sayısının altına düşmüştü. İşte bu noktada Gaspıralı İsmail, gazetesi Tercüman ve fikirleriyle Türklere ışık oldu, yol gösterdi. Ekim devrimi sonrası komünistler Kırım’daki Türk Cumhuriyeti’ni ortadan kaldırdılar. 2. Cihan Savaşı’nda adayı işgal eden Almanlarla işbirliği yaptığı iddiasıyla Kırım’daki bütün Müslüman ahali apar topar sürüldü, kırıldı, öldürüldü. Soğuk, açlık, hastalık Kırımlıların peşlerini bırakmadı. Komünistler Kafkas kavimleri için de aynı şeyi yaptılar. Ancak Stalin sonrasında onlar anavatanlarına döndü, Kırım Türküne izin vermediler. Ta ki SSCB dağılana kadar.
Cengiz Dağcı’nın romanları hep bunları anlatır. Bir başka ünlü romancı Şamil Alaattin’den bizzat dinledim, Taşkent’te yaşarken sürgünü. Geçenlerde vatanında vefat eden Şamil Alaattin diyordu ki “Üç yıl Rus Ordusu’nda askerlik yaptım. İzinli geldiğimde bir de ne göreyim, evimde Ruslar var. Ailem yok. Çıldırmışım. Kendime geldiğimde işkence görüyordum ve sonra öğrendim, Taşkent’e götürmüşler. Ailemle yıllar sonra tesadüfen buluştuk.” Sürgünü yaşayan bir başka Kırımlı Cafer Veliyef ile Kırım’da görüştüm: “Şuma köyündeydik. Ruslar evimizi bastı. Yıl 1944. Ablamın sandığını açmasına izin bile vermediler. 15 dakika müsaade ettiler. Babama kızıyorlardı. Cevap verince de hepimizin gözü önünde kamçılıyorlardı. 58 vagonlu bir trene bindik. Aluşta’dan Akmescid’e, buradan da meçhule..” Hikaye dramalık, belgesellik ama bu duyarlıkta yayıncı nerede? Komünist mezalimi – 18 gün aç, çıplak, hasta, bitkin vaziyette trenimiz yol aldı. Bir kısmı yolda öldü. Cesetlerle gittik bir müddet. Bitlendik. Cesetleri gömmemize bile müsaade etmediler. Trenden attılar, bu dileğimiz karşısında. Ölülerimizi bile kurda kuşa yem yaptılar. Uralga’da 20 yıl tuz işçiliği yaptım. Üniversitede okurken bizi Tatarız diye yurda bile almadılar.” Sak’ta Rıfat Yahya’nın misafiri oldum. Anlattıkları şöyle: – Zincirli medresede doğdum. 16 yaşında sürgüne gittim. 10 dakika müsaade ettiler. Hiç unutmam Annemin bir Singer dikiş makinası vadı. Onu yanına almak istedi. Müsaade etmediler, iteleyip düşürdüler kadıncağızı. Kardeşimin biri yolda öldü, öteki hastalıktan. Annemin göz yaşları, bu olayları hatırladıkça hep boşaldı. Sonra aklı durdu zavallının. “Keşke onların yerine ben ölseydim” demeye başladı. Kırım Türkleri anavatanlarına dönmeye başladığında, kıyı şeridine yerleşmelerine Ruslar şiddetle karşı çıktı. Ama Tatarlar Aluşta’ya gelip yerleştiler. Rus polisi mani oldu, evleri yıktı, içindekileri dövdü. Olaylar her gün yaşanmaya başlayınca Tatarlar 4 Ekim 1992 günü Parlamento Binasını bastılar. Tatarların isteği kabul edildi “Aluşta Olayları” sonrasında. Ayrıca Kırım Tatarlarına toprak payları verilmeli. Bunun için 6000 hektar toprak gerek. Kırım Tatarları, Kırım nüfusunun % 12’sini temsil ediyor. Ama yönetimde temsil edilmiyor. 325 bin Tatar Kırım’a döndü. 500 bin kadar da Sibirya, Urallar ve Özbekistan’da var. Kırım’a göç ise durdu.
Katkı : Ayhan Katırcıkara
