18 Mayıs Sürgünü Qurbanlarının Hatırasına

Qızıl küneş, aşıqmadan qondı ufuq artına,
Qalbim sıqıq, bağrım yanıq kirdim azbar qapudan.
Başım egdim, avuç açıp, şükür ettim Allahqa,
Yaradanım, qısmet oldı, avdet olmaq Vatanğa!

Uzun yıllar niyet etip, ümütimni coymadım,
Yüregime başqa Vatan adın, sanın qoymadım.
Ep bekledim, asret oldım, seniñ topraq-suvuña,
Seniñ sanki ana kibi, nazik, tatlı qoquña.

Ğurbet elde doğdım belki, faqat qanımda iziñ,
Temiz avañ, keniş çöliñ, serbest Qara deñiziñ.
Olar maña küç bereler, yaşatalar kün-künden,
Coyğan gençlik yıllarımnı bağışlaylar yeñiden.

Hatırlayım, tañ maalinde qoptı qara facia,
Ğarip anam, beş balanen şeylerimizni cıya.
Şaşmaladı, qadın başı, neler yapsın, biçare,
Babam cenkte… Daa qaytmadı… Elimizde ne çare?

Quran sardı anaçığım, ince maramasına,
Qucaq astı bizler çıqtıq, evniñ bosağasına…
Epmiz halqnen bir horlandıq, çöller boyu bir kettik.
Pis qoqulı vagonlarda birer-birer can berdik…

Ğurbet elde bir cem halqtıq, horlandıq, baş egmedik,
Birlik olıp, yaş nesilge urf-adetni ögrettik.
Tilimizni saqlap qaldıq, qorqunç şaraitlerde,
Bizge tilim – melyem oldı, şerbet oldı, sürgünde.

Yaradanım, saña açam ellerimni duanen,
Er şey senden. Lâkin, yapma! Sınama böyle künnen.
Qırımımda sağ-selâmet ömür körmek qısmet et,
Fırsat berme, iç kimsege. Körmesin halqım zulmet…
2014 s.

Urie Ortaalan Kadirova