Xatirə Fərəcli – Şeirleri

Nazım Ahmetli – Kırımınsesi – Azerbaycan

Xatirə Fərəcli

Söz oyununda

İçimə çəkilib daldalanmışam

Dəli duyğularım öz oyununda,

Təpədən dırnağa misralanmışam

Çarpışan fikirlər söz oyununda.

            ***

İntizarım bilmir nə hədd, nə hüdud,

Itir, güman itir, üzülür umud,

Yüklənən kirpiklər toqquşan bulud

Yaşlar qıraq gedir göz oyununda.

            ***

Sən qutsal sandığın kimində oyun,

Aşkarında oyun, sirrində oyun,

Ömrümüz illərin əlində oyun,

Özümüz taleyin boz oyununda.          

Darıxmaq

Bilirsənmi,

nədir darıxmaq?

-yaşadığın, qavradığın bir məqamın

ayağına getmək,

özünü unutmaq,

ürəyini didmək.

Rəngi-ruhu

oturub ölümünü gözləyən qocanın

gözündən tökülən ətalət rəngində.

Bir ovuc həsrətin

bir dünya hayqırtısı,

ölümün yarısı.

Bir az da doğmalıqdır

darıxmaq,

bir misqal həzzdir.

Darıxırsan

yaşayırsan, deməli,

itməyib dünyanın dadı.

Bu acının,

belə həzzin

elə darıxmaqdır adı.

Soyuq olar söz

Sevdiyinlə danışmağa

sözün yoxsa,

qurtarıbsa,

çalışma söz axtarıb tapasan.

Sonuna çatdığın ipi dartıb uzadanda qırılar,

söz tükəndisə,

istək də tükənər,

istək tükəndisə,

uzatmaq hədər

uzatdıqca

yaşantılar heçə enər.

…Axtarılıb tapılanda yöndəmsiz olar,

soyuq olar söz,

üşüyər, titrəyər,

 istəyi göyə sovuran yellər əsər,

atar sözü boşluğa…

Sapsarı həsrət idin

Sapsarı həsrət idin

gəlib çıxdın qarşıma:

Bir azsakit, birazsəs-küylü.

Gəldin

ankimi

Andediyim,

bəlkəuzun, bəlkəqısa…

Mənhəyəcanaramışdım

adınəoldu o anın,

o sevincin,

o ağrının?

Bəlkəgerçək, bəlkəyalan…

Olanıbağrınabasanda

xoşbəxtolurinsan.

Basdıqmıbağrımıza o anı,

doya-doyayaşadıqmı?

Bəlkəhə, bəlkəyox…

Havadanasılıqalıb

nisgillixatirələr.

Götürübaparacaq

gələnrüzgar,

Bəlkəgec, bəlkətez…

Ağüzlüafət

Qaryağır…

sevdalıçağıdırtəbiətin,

sevgiöpüşüilə

göydənyerəendirib,

nazıiləoynayır

ağüzlüafətin.

Baxıram

            lopa-lopayağanqara,

qarşələlibudaqlarüstündə

ayaqlarıüşüyən,

bəyazqardangünüqaraquşlara.

Kiminəqayğıbuqar,

kiminəgözeşqidir,

Can verib

canlaralan

bubəyazzər, buafət

dünyanıntəmizüzü,

göylərinqızeşqidir.

Niyəçatvermisən, torpaq

Niyəçatvermisən, torpaq,

kiminhəsrətinçəkirsən?

Bu nəsevgi?!

Səninistəyinbəlli,

səniistəməkağır,

ruhsuzgəlirqucağına

bağrınabasdığınadam,

qoynunagələnfağır.

Üstündəhəyat-həyatoynayanlar,

dünyaylabaşınqatanlar,

sənisevənlər,

sənisatanlar,

eynigözləbaxırsanhamıya

bunəböyüklük, nəsəbr?!

Torpaq, torpaq,

qoynungülüstan,

içinqəbir.

Pəncərəmdənbaxanbahar

Pəncərəmdənbaxanbahar,

gəlömrümə-günümə, gəl.

Gələrisinqəlbimdəqar

uzaqlardanbaxdınyetər.

Pəncərəmdənbaxanbahar,

biryolbaşla, yoliçimə,

ruhumusar, canımısar,

qayna, qarış, dol içimə.

Pəncərəmdənbaxanbahar,

isit, isindirruhumu.

Pəncərəninbuüzüdar

dünyabumu, həyatbumu?!

Pəncərəmdənbaxanbahar,

yollaşdırmənihəyatla,

həsrətçəkdiyimbirgün var

gətironubəyazatla.

İçərişəhər

İçərişəhər-

məhdudiyyət

vəümid…

bitirdimdeyibnöqtəqoymaqistərkən

təzədənbaşladığınsevgikimidir

dar

dalanlar,

hisslərarasındaqalmışkimi

qalırsanikidivararasında.

Təzəhəyat, təzəeradırsanki

hərbitənvətəzədənbaşlayandalan,

çoxşeyəəlyelləyibboşverməyiöyrədir,

ələklənibələkdəqalandostlara

oxunanfatihəkimidir

arxadaqoyduğunküçə.

Küçəyəsığmayanürəklərgörüb,

içindəürəkolmayantənlər

budər-divar,

təpiklər, tapdağlargörüb,

məhəbbətləbasılanaddımlar,

meh sığalı,

küləköpüşü,

günəştəbəssümügörüb

budaşlar,

soyuqsifətiyləneçə-neçə

qar, çovğunçökübsinəsinə.

Kəpənəkyuxulu,

köhnəlikqoxulu,

İçərişəhər, İçərişəhər…

Anamdəniz

Laylamıdənizçaldıbugecə,

anamoldudəniz:

dalğa-dalğa,

xırçın-xırçın,

həzin-həzin.

Bir başqaolurdənizgecələr:

nəhəng,

zəhmli,

romantik

yer-göyeynirəngdə,

dənizdirsankigöydə,

qatlanıbgəlibbaşımüstünə,

səsişirin,

nəfəsişirin

anamdəniz

bugecəmənimdir

arzularımkimi,

həsrətimkimi…

Eləçoxbənzərimiz var ki dənizlə

Eləçoxbənzərimiz var ki dənizlə

o da havalı, məndə.

Dəlidir, dəlisovdurdəniz

sıxılırolduğuyerdənmənimkimi,

əl -qolatır,

uzanırsahilə,

çırpırözünüora-bura.

Dərindir, vahiməlidirdəniz,

amansızdır.

Bəzəniçindəbasdırmağı var

içinəgirənləri,

boğublazımsızəşyakimi

sahilətullamağı var.

Bəzənhəlim,  saf, məsum,

nəyükləsəngötürən.

Nələri, nələrigizlədib

içinəçəkməyi var.

Etinaetmir,

qımışır

onadaşatanlara

gülür,

kiminkimədaşatmağınagülür.

Adaları

sinəsindəkidağlar

gözlərdən boy verənkədərkimi…

Eləçoxbənzərimiz var ki dənizlə.

Dünyabirrəngdədirağrılarımla

İtsəmdəitkilərdağıntısında,

Gəzsəmdəkəndbəkənd, ölkəbəölkə,

Dünyabirrəngdədirağrılarımla

Mənelədünyaylayaşıdam, bəlkə.

Ölümdə, unutmaq, unudulmaq da,

Fanidəəvvəlkiqaydadırelə.

Ağrının da rəngi, məxsusluğu var

Yaşanareləcə, gəlməz ki dilə.

                                   Zamanı, məkanı, taxtı, gərdişi,

Kim gəlib, kimgedib, hesabımı var?!

Sormabudünyanı saran süstlüyü

İnsanbapbalaca, dünyadardandar.    

Bu bağ      

 Bu bağ bu səbətin, bu arıların

Görəsən, nə vaxtdan məskəni olub?

Neçə xatirəyə məkan bu bağda

Neçə yol bu səbət boşalıb, dolub?

Canını qoymağa yer gəzir yenə,

Neçənci küləkdir üstündən əsən?

Dartılıb kəmərtək belini sıxan

Barını kim belə hörüb, görəsən?

Hər gələn özüylə xatirə payın

Yığıb, yığışdırıb, aparıb, bəlkə

Qalıb ağı deyir külək diliylə,

Bu bağın  dərdi var özündən yekə.

Ürəyim uçunur yaşıllıq deyə,

Laylam, rahatlığım bir odur ancaq.

Ruhuma sığala təbiət gəzib,

Görməyə bir parça gümandı bu bağ.

Götürüb gəlmişəm çəkdiklərimi,

Yüküm bu dünyanın qəmi olsa da.

Gələndən-gedənə hey fırlanırıq

Arı səbətində, mən bu dünyada.

Məni ara

Hər allanıb güləndə dan,

Hər yadına düşdüyüm an,

Ürəyin istəyən zaman

                        məni ara.

Bircə qəfil zəng səsiylə,

Bir “necəsən” kəlməsiylə,

Ürək ilə, həvəs ilə

məni ara.

Həzin mehtək əsim-əsim

Titrəməsin kəlmən, səsin,

Təkcə sayğı, diqqət bəsim,

                        məni ara.

Bu, ömürdür, elə-belə,

Yasevin, gül, yadərdelə,

Aldanaqbusevincilə,

                        məniara.