Türkiye’de yaşağan yurtdaşlarıma. (Şakir Selim’niñ qaleminden)

Türkiye’de yaşağan yurtdaşlarıma.(Şakir Selim’niñ qaleminden)

Deñiz qaynaq,col uzaq,yıllar suvuq.
Bolsa da,ey tuvğanlar, göñül cuvuq.

Sındı hannıñ qılıçı urulıp taşqa,
Barmı düşman bizlerge yavurdan başqa?

Biz bu yaqta cılaymız,cürek suvmay,
Siz ketken soñ Qırım’da küneş tuvmay.

Toprağımız bir edi,qanımız bir,
Çoqrağımız bir edi,canımız bir.

Savurılğan tarıday sepildik kettik,
Sizler anda,bız mında neler çektik!

Bizler yavur qolunda,siz müslüman.
Qay birinde kop eken haq ve iman?

Ale bugün bilmeymiz,cılaşamız…
Dertimizni gizlep soñ sırlaşamız…

Qol sınğanda saqladıq cen içinde,
Cumruqlarnı saqladıq cep içinde.

Şunday etip üç yüz yıl can saqladıq,
Millet degen temiz bir qan saqladıq.

Ey yurtdaşlar,tuvğanlar,ey ğazılar,
Ayrılıqta kopmı taa cürek sızlar?

Keriçniñ colun ot bastı,Çoñğar cılay,
Cavun cava toqtamay,pek şıbılay…

Manğıt,Manay teleksip colğa qaray,
Hasretlikten çalarğan saçın taray.

İnşallah siz de qaytarsız yeşil curtqa,
Dep toqtamay qaraymız deñiz,sırtqa.

Ah,bu dertten cüregim tilim-tilim,
Dep sizge selam cibergen Şakir Selim.