Şuşanın “Xarıbülbül” otelinin pəncərəsindən baxarkən
Nazım Ahmetli
Kırımınsesi Gazetesi
Azerbaycan Temsilcisi
Elçin İSGƏNDƏRZADƏ
Şuşanın “Xarıbülbül” otelinin
pəncərəsindən baxarkən
Pəncərələr bir umuduydu, onda,
hər mövsüm çiçəkliyərdi şüşələrdə nəm,
hər mövsüm utancaq baxışlar keçərdi şüşələrin içindən…
Bir ürək şəkli cizilərdi,
cızıqlarından şeh daman…
sonra o ürək də süzülüb gedərdi,
yerində ağlayan şüşələr qalardı…
Bir umud yeriydi pəncərələr quşların
ovcumuzda çörək qırıntıları uzadardıq quşlara,
əvvəl qorxardı quşlar,
sonra öyrənərdilər ovucdan yem yeməyə.
Quşlar da sevda quşlarıydı, sanki,
pəncərələr də,
küçələr də.
Pəncərələr yola açılırdı, onda,
sevdaya açılırdı.
İndi ayrılığın gözləri kimi baxır pəncərələr –
içindən bütün ayrılıqlar keçir…
Atası şəhid olandan
uşaq eşidirdi ki,
-şəhidlər ölmür,
-şəhidlər diridir.
Uşaq sevinirdi atasının sağ olmağına
bilirdi ki, nə vaxtsa gələcək…
Bu şəhər hara gedib?
Son arzusuydu… –
qadın bircə dəfə doğma şəhərini
görmək istəyirdi.
Onu Ağdamın yaxınlığına gətirdilər, –
beş barmağı kimi tanıdığı ana yolun
getdiyi səmtə baxdı…
Şəhərin yerindəki xarabalıq göz işlədikcə uzanırdı-
nə ağ evlər, nə ağaclar, nə də bir yaşam vardı.
Qadın heyrətlə pıçıldadı, –
-bu şəhər hara gedib?
Yanıq adam qoxusu
O vaxtdan düşüb qaldı-
gözlərində bir damla yaş,
üzündə bıçaq izi cizgilər,
ürəyində bir qom bənövşə ağrı…
hərdən, –
bir qom bənövşə ağrını qoxulamaq istəyirsən,
qoxulamaq istəyirsən –
həyatdan yanıq adam qoxusu gəlir…
Olur
Min ildi belədi, bəlkə milyon il
yolların əvvəli cığırnan olur,
Dünya gözəlləri çiçəkdən, güldən,
düşmən çəpərləri oğulnan olur.
***
Bizi aparanlar mələklər isə,
çərxi döndərənlər fələklər isə,
ölümə qədərlər gerçəklər isə –
ölümdən sonralar nağılnan olur.
***
Nə yolun sonu var, nə heçin sonu,
bilmirəm hardadı bu köçün sonu,
Vuruşdum, çalışdım bir keçim sonu
gördüm ki, əvvəllər axırnan olur.
Şuşadakı evimizin uçuqlarına noktürn
Əllərim
qapımızın tutacağında qaldı…
Səsim qapımızın cırıltısına qarışdı,
gözlərim pəncərəmizdən asıldı…
Xəyallarım hardasa yol gözləyir,
mənim yolumu…
Evimizin uçuq, sökük daşları,
ürəyimi əzir indi…
Daha…
ürəyim yeriyir uçulmuş yurd yerlərində…
Şuşa küləyi, Şuşa yağışı
Bakıda Şuşa küləkləri əsir hərdən,
Şuşa yağışları yağır…
Bir qərib oğlan keçir o küləklərdən,
islanır o yağışlarda.
Bir qərib umud közərir
vətən həsrətli baxışlarda.
Küləklər Şuşa küləyi,
yağışlar Şuşa yağışı…
Bir qərib oğlan dumana qarışır,
çənə qarışır.
Duman nə gözəldi, İlahi,
külək nə gözəldi, İlahi,
yağış nə gözəldi –
oğlan nə qəribdi, İlahi!..
Şuşanın qala divarlarından
Malıbəyli səmtə baxarkən
Könül ki, var
bir sevdanın yarasıdır,
qısıldığım bu divar,
gizləndiyim bu kölgə
ömrün payız arasıdır…
Yarısıdır…
yolun da, yolağın da,
ilk sevgi nəğməsinin
səsi qaldı qulağımda,
ta o vaxtdan,
heç bilmirəm bura
ömrün harasıdır…
Sarısıdır…
gözlərimdə saralan
bu xəzan güllərinin.
yarpaq kimi tökülən
bu təqvim günlərinin.
Daha bu andan belə,
buludlara qoşulub
getməyin sırasıdır.
1964-cü ildə İsa bulağında
nənəmin qucağında çəkdirdiyim fotoya
Bir fotonun xatirəsi
nəfəs kəsir,
sarı kölgəsi düşür üstümə…
Sarı kölgəyə bulaşıram,
saralıram,
kölgə oluram,
sapsarı kölgə.
Amma o foto yaşıllıqda çəkilmişdi,
bir zamanlar o fotonun yaşıl kölgəsi vardı, –
o yaşıl kölgəyə yaz gələrdi.
İndi bu fotoda elə payızdı…
Şuşanın “Xarıbülbül” otelində gecə prelüdü
Bilirsən, bu yol da çıxıb gedəcək,
harasa gedəcək, qayıtmayacaq.
Ürəyin içində yaralı quştək –
nə gəliş, nə gediş ovutmyacaq…
***
Nəsə baş verəcək, nəsə bitəcək,
yorğun gözlərinə mil sürəcəksən.
çəkilib bir küncə, itib bir küncdə
içində uşaq tək hönkürəcəksən…
***
Bilirsən, gün daha gün olmayacaq,
önündə qapılar açılmayacaq.
sarmaşıq ağrılar,
sarmaşıq dərdlər –
səndə kök salacaq, qaçılmayacaq…
***
Beləcə qazancın bir sürü həsrət,
beləcə gedişin səssiz olacaq.
Əvvəl sığınmışdın öz yoxluğuna
sonra yoxluğun da sənsiz qalacaq…
Şuşam
Duyğularım aşıb-daşır, arzularım sellənir,
yağan yağış ağacların çökəyində göllənir,
ürəyimdə tutya kimi neçə şeir dillənir –
Səhərlərin şəhərisən, şəhərisən ay Şuşam
zəfərlərin şəhərisən, şəhərisən, ay Şuşam!
***
Qədimliyin, ululuğun əsrlərə söykənir,
igidliyin, ağalığın nəsillərə söykənir,
nağılların nə miflərə, nə sirlərə söykənir –
Gövhərlərin şəhərisən, şəhərisən ay Şuşam,
Zəfərlərin şəhərisən, şəhərisən, ay Şuşam!
***
Bütün yollar səndən keçir, sən yolların yolusan,
Məscidintək, keçmişintək ululardan ulusan,
Gözümüzün işığısan, ömrümüzün nurusan –
Şəhərlərin şəhərisən, şəhərisən, ay Şuşam,
Zəfərlərin şəhərisən, şəhərisən, ay Şuşam!
Keçirəm
Yenə sözlər yarpaq-yarpaq hecalanır,
yenə sözlər budaq-budaq haçalanır,
yenə sözün Şuşa adlı hecasından keçirəm.
Günəş başqa cürə doğur,
sular başqa cürə axır,
ay sulardan elə gözəl, gözəl baxır,
o baxışın nur süzülən gecəsindən keçirəm.
Qollarımı yana açıb qayalardan uçmağım var,
uşaqlara qoşulub o yamaclarda qaçmağım var,
neçə bağlı qapıları açmağım var,
nə dövranım, nə çağım var-
neçə belə fikirlərin,
neçə belə düşüncənin niyəsindən, necəsindən keçirəm.
Külək əsir, küləklərlə əsirəm
yağış yağır, yağışlarla yağıram,
uşaqlığın neçə gizli hücrəsindən, neçə gizli guşəsindən,
boylanıram, baxıram,
gah o dağa çıxıram, gah bu dağa qalxıram,
uşaqlığın neçə gizli hücrəsindən keçirəm.
Yenə addım səsləriylə cana gəlir daş küçələr,
adamlarla aşıb-daşır boş küçələr,
gah quruyur, gah islanır yaş küçələr,
mən taleyin ömür adlı küçəsindən keçirəm,
Yenə sözün Şuşa adlı hecasından keçirəm.
Duruluq
Gün bitdi, dərdim bitmədi,
bitmədisə, neynəməli?..
Başımdan bu dəli sevda
getmədisə, neynəməli?..
Neynəməli, o ağacın quruyan,
quru yerindən.
O gözlərin,
o gözlərin sulanan
sulu yerindən.
Anam, anam, sən Allah
o suyun duru yerindən,
bir ovuc su ver içim,
durulanım o suda,
o sudan durulub keçim.
Gözləyir
Bir balaca quş yuvası yolunu gözləyirsə,
çıx get, ləngimə, dostum,
yuva səni gözləyir.
Oralarda qışdı hələ, hava da qış havası,
üşütməyə, dondurmağa hava səni gözləyir.
 Log in or sign up to viewSee posts, photos and more on Facebook. |
Gün aydın, Hocam!
Bir balaca gün qırığı gözlərinə düşürsə,
sonra gün də, yaşa dönüb gözlərindən düşürsə,
hər gün günlər ilan kimi üzərindən düşürsə,
ilan adlı,
yalan adlı… nə var, səni gözləyir.
Bir balaca ömürdü bu, görüşləri ləngiyir,
gedişləri saya gəlmir, gəlişləri ləngiyir,
harda isə,
necə isə döyüşləri ləngiyir,
neçə belə bilmədiyin dava səni gözləyir.
Alın yazısı
Kədəri özündən qabaq yazılır adamın,
xoşbəxtliyi də,
bədbəxtliyi də.
Yazımız özümüzdən yaşlı,
taleyimiz özümüzdən qoca.
Qoca yazıları yaşayırıq taleyimizdə.
Biz bilmədən
bəxtimiz özümüzdən qabaq yazılır,
sonra bəxtimizi yaşayırıq,
sonra bütün yazılanları yaşayırıq…
Ölümlər möhür kimi alnımızda,
sonda o möhürü torpağa basırıq…
Hər şey bizdən qoca –
biz daima gənc ölürük,
qocalmış alın yazılarının sonunda…
Bir ömürlük hüzn
Kim ovudar indi bizi bu yolun ayrıcında –
kim qaytarar bizi bizə,
şəkillərdən savayı.
Əvvəl elə bilirdim ki, şəkillərin səsi yox,
daha mənə yaxşı çatır şəkillərin harayı.
Şəkildəki o qağayı
dimdikləyir şəkili,
Elə acdı,
elə acdı… heç bilmirəm nə verim.
Lap qəfildən əllərimi tutub çəkir özünə
qağayıya qoşulub şəkil olur əllərim –
şəkil olur barmaqlarım, kirpiklərim, saçlarım…
Kim ovudar bizi, dostum,
təsəlli də gərəkmir
bir ucunda ayrılığın, bir ucunda ölümün.
Gözlərimə vida etdim,
gözlərimi unutdum –
o küçədə, o gecədə,
məni unudan günün.
O gün şəhər təkadamlıq,
o gün səhər dumanlıq…
O dumanda azıb qalan bir yolçuydum, yorulmuş.
Harda idi uçmaqlarım,
çəkilmişdi göy üzü,
mən qalmışdım,
tək qalmışdım… qanadından vurulmuş…
Hara baxsan tənhalıqdı –
şəhər tənha, yol tənha.
kim ovudar bizi dostum,
bu boyda tənhalıqda…
Bu tünlükdə qağayıtək,
ayrılıqtək,
ölümtək.
Yenə hansı qağayıdı,
acıb belə,
əllərimi didəcək…
Bir dəniz qumsalında
Bir dəniz qumsalında dalmağım gəlir uzaqlara –
hamının olduğu yerə.
Bütün xatirələrin hüznünü daşıyıram indi,
daşımaq zorundayam.
Unutmaq ölüm qorxusu kimidi, nəsə
içimin küləkləri burxulur,
içimin buludları dolur,
hər şey bir başqa kədərli olur.
Sanki xatirələrə əmanətəm
ya da xatirələr mənə əmanətdi.
Daha mən də xatirələr kimiyəm
uşaqlığın bütün həsrətini çəkirəm,
çəkirəm bir gəmi rəsmi kimi.
Sanki uşaqlıqda suya buraxdığım gəmidi,
Gəlib məni bu sahildən götürəcək.
Gözləyirəm, gözləyirəm
bir dəniz qumsalında…
