Sen Olmasañ – Seyitümer Emin

Sen olmasañ,
aziz halqım,
kim qorçalar,
şavle saçar
yoluma?
Sen olmasañ,
bülbül qonmaz,
qalem tutqan
qoluma.
Sen olmasañ,
kim parçalar,
yüregimniñ buzların?
Sen olmasañ,
üşürim men,
buzlarım.
Sen olmasañ,
yolda-izde,
qaltırarım-sızlarım.
Sen olmasañ,
yerde qalmaz
ömür-billâ,
ızlarım…
Sen olmasañ,
kim eşitir
“Vatan!”-degen
sesimi…

Sen olmasañ,
men ölgen soñ,
kim hatırlar neslimi?
Sen olmasañ,
ne Ay doğar,
ne Tañ atar
Dünyada.
Sen olmasañ,
ne Vatan bar,
ne Ana bar,
ne baba…
Sen olmasañ,
ne Yalta bar,
ne deniz bar,
ne Ada…
Sen olmasañ,
yañğıramaz
yerde-kökte
yırlarım.
Sen olmasañ,
Yansın- batsın
felâketli şu Qırım!
Sen olmasañ, Aziz Halqım,
kimge kerek bu Dünya!
Sen olmasañ, ey, güzelim,
öksüzim men, Qırımda.

Seitümer Emin