Şair Ötərxan Eltacın şiirleri
Nazim Əhmədli /Kırımınsesi/Azerbaycan
ÖTƏRXAN ELTAC
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, “Qızıl qələm” mükafatçısı, 8 kitab müəllifi…
QOCA TÜRKÜN BAYRAĞI
Şəhid ruhlu bayrağı ucalığın lövbəri
Köksündəki Ay-Ulduz asimanın cövhəri
Qara dəniz, Mərmərə yurdun Abi-Kövsəri
Müqəddəs Çanaqqala Tanrı evi – Tur dağı
Ucalardan ucadı qoca türkün bayrağı.
Hər addımı bir tarix, hər tarixdə izi var
Döyüşlərdə bərkiyən, büdrəməyən dizi var
Qılıncdan da kəsərli, haqdan gələn sözü var
Soyunda qurd xisləti, sındıra bilməz yağı
Qocalardan qocadı uca türkün bayrağı…
Fəqət, temmuz gecəsi yollar bələndi qana
Tanklar cövlan eylədi güllə yağdı dörd yana
Tanrının kərəmindən nida gəldi başqana –
“Qoru xəbis düşməndən bu müqəddəs torpağı”
Ucalardan ucadı qoca türkün bayrağı.
Qarı düşmən hiyləgər sənsə yenilməz, məğrur
Oldun dünyaya örnək səninlə duydum qürur
Xoşbəxt o başqandı ki, arxasında xalq durur
Xalq başqana arxasa, sönməz yurdun çırağı
Ucalardan ucadı uca türkün bayrağı.
Göstər bütün dünyaya türk oğlu türklüyünü
Qılıncınla doğra, kəs hər səddi, hər düyünü
Dəli bir nərə çək ki, düşmənin hay-küyünü –
Silsin bu yer üzündən, sönsün odu, ocağı
Dalğalansın zirvədə qoca türkün bayrağı.
Sən durdurdun savaşı bacarmazdı qeyri kəs
Düşmən felinə uydu neçə nankor, müxənnəs
Türk Tanrının yavəri ədalətli, müqəddəs
Yaradanın hökmünü yaymaq olub marağı
Ucalardan ucadı qoca türkün bayrağı.
Ötərxanam, türk oğlu, türklüyümdü şərəfim
Qorxu nədi qanmıram, düşməndi hər tərəfim
Ulu babam Atilla, qarı düşmən hədəfim –
Dünyanı silkələyən Hundan gəlir sorağı
Qocalardan qocadı qoca türkün bayrağı.
Ucalardan ucadı uca türkün bayrağı.
15 avqust 2016
MƏNİMKİDİ
Çox döşünə döymə, lovğalanma çox
Gəzdiyin o təpə, düz mənimkidi.
Xəzərin, Arazın ləpələrində
Nə qədər üzürsən, üz mənimkidi.
Sərçə kolda gəzər, qartal zirvədə
Qurbağa quruldar çirkin gölmədə
Daim rüşvət ilə dolanan gədə
Kəsdiyin o çörək, duz mənimkidi.
Səndə nə baş var ki, işləsin beyin
İsindin oduma açıldı keyin
Düşəndə qürurla misal çəkdiyin
Misra mənimkidi, söz mənimkidi.
“Ay qardaş”, haqq üçün incimə dildən
Sığınıb kürsüyə bağırma zildən
Çaşıb bir söz desəm başqa qəbildən
Onu qəbul eylə, döz mənimkidi.
ƏQRƏB ETMƏZ
Elə söz var nə deyilməz, ipə-sapa düzülməz
Göz yaşları göz göynədər, ya süzülər, süzülməz
Atalar da yaxşı deyib: “haqq nazilər, üzülməz”
Fitnə-fəsad, xeyirxahlıq – hansı yoldu getdiyin?
Əqrəb etməz əqrəbaya əqrəbanın etdiyin.
Zəmanə tərs, insan nakəs, bundadırmı qurtuluş?!
Cəmiyyətmi şeytanlaşan, əqlim gətirməz duruş
Bəlkə əzəl yaranışdan belə gəlib quruluş
Heç olubmu bir kimsənin imdadına yetdiyin?
Əqrəb etməz əqrəbaya əqrəbanın etdiyin.
Ata-oğul yola getmir, gəlin qurur tələni
Ana da qızdan küsülü, kim çəkər bu şələni,
Qardaş qardaşa düşməndi, ən azı mən biləni-
Yıxılanda bir əl tutmur, əzabla yekəltdiyin
Əqrəb etməz əqrəbaya əqrəbanın etdiyin.
Abırsızlıq kök atıbdı bürüyübdü zamanı
Beyinlərdə kütləşmə var, seçmir yaxşı -yamanı
Unudulub oruc, namaz, oxuyan yox Quranı
Kimə ümid bəsləyirsən göstərir namərdliyin
Əqrəb etməz əqrəbaya əqrəbanın etdiyin.
Zalım zaman sala bilməz hər insanı kəməndə
Tanrı bağışlar o kəsi, Tanrısına dönəndə
Paxıllıqdan, murdarlıqdan qabarırsa sinən də,
Sözündən üfunət qoxar ağzında çeynədiyin
Əqrəb etməz əqrəbaya əqrəbanın etdiyin.
MƏNNİK DEYİL
Qarışmadım əzəl gündən bu dünyanın işinə
Çernobılda nüvə sızır, sızması mənnik deyil.
Sanki dünya bir şiş kabab, hamı çəkir dişinə
Kim kiməsə plan cızır, cızması mənnik deyil.
Çox ölkələr ala bildi sunami öz cənginə
Çünki millət inancıldı cadugərin fəndinə
Əcəl gəlsə baxan deyil can verənin rənginə
İnsanların haqq yolundan azması mənnik deyil.
Qızıl, gümüş, almaz, dəmir- sərvəti var bu yurdun
Tövrat, Zəbur, İncil, Quran- bunları SƏN buyurdun
Möminə din, nədimə var yedizdirdin, doyurdun
Harınlayan nadanların qəmzəsi mənnik deyil.
Nə müddətdir atlar ölüb, bayramıdır itlərin
Yağlı kürsü məskənidir birələrin, bitlərin
Əmi, dayı hesabına ağıldan şilkütlərin
Bu dünyanın nizamını pozması mənnik deyil.
Dəhşətə bax, dost da dostun danışır qarasına
Ətürpədən gülüşüylə duz basır yarasına
Sonda nadanlıq eyləyib göz dikir parasına
Ayağının altını da qazması mənnik deyil.
Yer insana darlıq edir, tutublar kainatı
Saxtalaşıb bu cəmiyyət, artıb bici-bədzatı
Atmosfer çirklənibdi, deşilib ozon qatı
Havaların vaxtlı-vaxtsız qızması mənnik deyil.
Tor atırıq balıq düşmür, danlayırıq qarmağı
Sanırıq ki, burda da var nəsə rusun barmağı
Kəlbəcərim, Şuşam getdi, hanı Laçın torpağı
ATƏT tale yazır Allah, yazması mənnik deyil
ATƏT tale yazır Allah, yazması sənnik deyil?
ZƏHƏRİ VAR
Ay el oğlu, kədərlənmə
Hər bağın öz bəhəri var.
Dünya sirlərlə doludur
Axşamı var, səhəri var.
Kimi lotu, kimi fağır,
Haray çatmaz, yüz də çağır
Dərd var ki, dünyadan ağır
Hər belin öz yəhəri var.
Kasıbın olmaz hörməti
Qızılsa da söz-söhbəti,
Neynəyirsən o dövləti
Ömrü boyu qəhəri var.
Bəşər olub beyindən küt
Övlad da götürmür öyüd
Çılpaqlaşıb olmuşuq lüt,
Lütləşməyin təhəri var.
Sus, Ötərxan, sus, danışma
Hamı çaşqın, çalış çaşma
Daha məndən söz soruşma
Xoş sözün də zəhəri var.
BƏZİMİZ
Dünya bir nehrədi bizi çalxayır,
Bəzimiz ayranıq, bəzimiz yağıq.
Bəzimiz qəlblərin saf duyğuları
Bəzimiz qəlblərdə bir çarpaz dağıq.
Bəzimiz çağlayan, gurlayan səsik,
Elə bilirk ki, hamıya bəsik.
Gəlirik, gedirik tələm-tələsik
Yenə də duymuruq bəhrəsiz bağıq.
Bəzən dedi-qodu, ara vuran biz
Bəzən vicdan olur səltənətimiz,
Bəzən qorxaqlıqdan solur rəngimiz
Deyirik çox şükür hələ ki, sağıq.
Bəzimiz dəryada ləngərli gəmi,
Bəzimiz oluruq qurd-quşun yemi.
Bəzimiz dünyanın dərdsiz güləni,
Bəzimiz ayaqda tozuq, torpağıq.
Ötərxan, o qədər düşünmə dərin,
Günləri xoş keçir əyilənlərin.
Hamımız budaqda hey sərin-sərin
Xəzələ çevrilən solğun yarpağıq.
