Balayar Sadiq
Balayar Sadiq
Rekviyem çələngi
I
Belə qərib-qərib ağlama, qızım,
Bir az da mənimçün göz yaşı saxla.
Balaca əllərin çətirim olsun,
Ömrümü isladan yağışı saxla.
***
Ta uçdu könlümün arzu qoxusu,
Baş qoyub sinəmə ümidim ağlar.
Hər gün göz yaşımda dəstəmaz alır,
Əcəl köynəyini geymiş ağrılar.
***
Dilimdə sözlərin dili quruyub,
Könlü qancır olub bu sətirlərin.
Yellənir bir ömrün əcəl bayrağı,
Gözü doluxsunub xatirələrin.
II
Gözü doluxsunub xatirələrin,
Qırpır kirpiyini sözlər içimdə.
Könlümün ətrinə tamarzı qalan,
Bir məzar yolumu gözlər içimdə.
***
Mələk göyə uçar, mənim mələyim,
Niyə uçub getdin torpağa sarı?!
Götür öz əlinlə öz məzarından,
Könlümə bir ovuc torpağı sarı.
***
Kədər təbəssümlə baxır üzümə,
Sözüm, sətir-sətir gəl, ayağa dur.
Mənim pəncərəmdə üşüyən işıq,
Nakam bir ananın son məktubudur.
III
Nakam bir ananın son məktubudur,
Gözümü oxuyan payız yağışı.
Əcəlin köynəkdən çıxdığı yerdə,
Yağış-payız oxur, payız-yağışı.
***
Ürəyimdən keçən tənhalıq yolu,
Özünə don biçib sənin səsindən.
Asılıb kədərin nəm təbəssümü,
Bəxtimin qırılmış pəncərəsindən.
***
İlahi, könlünü mən necə alım,
Sinəmdə hönkürən qərənfillərin.
Ovcunda bir layla buz bağlayıbdı,
Göz yaşı qoxulu çiçək əllərin.
IV
Göz yaşı qoxulu çiçək əllərin,
Əyninə dar gəlir sükut köynəyi.
Alnımdan torpağa yıxılan yolun,
Üstündə bir əlçim ümid göynəyir.
***
Ürəyim, səbrimə daha qar yağır,
Götür qalan ömrü yığışdır, gedək.
Üzündə xəfifcə qəm gülümsəyir,
Bu qəbri mənimlə danışdır, gedək.
***
Könlü məzar-məzar hönkürən sözün,
Gözündə ünvansız qəbrim islanır.
“Təsəlli” sözünü külək apardı,
Payızın ovcunda səbrim islanır.
V
Payızın ovcunda səbrim islanır,
Boğazı quruyub təsəllilərin.
Daha ürəyimdə ürək qalmayıb,
Geysin köynəyini sənsiz illərin.
***
Nəm çəkməz bu qəbir göz yaşlarımdan,
Sükutu sərmişəm başdaşın altda.
Saçların torpağa qoy dağılmasın,
Götür ürəyimi qoy başın altda.
***
Adın damcılayır, adın, əzizim,
Yaralı sükutun qara səsindən.
Ümid sahilləri görünmür daha,
Yelkənsiz qayığam dərd dənizində.
VI
Yelkənsiz qayığam dərd dənizində,
Gözümün yaşından su içir sular.
Payız yarpağıtək düşür gözümdən,
Əlləri qoynunda qalan arzular.
***
Geyib köynəyini “gedər-gəlməz”in,
Ümid xəcalətdən üzümə baxmır.
Sən mənim əlimi buraxıb getdin,
Nə yaxşı həsrətin məni buraxmır.
***
Yeriyən bir damla göz yaşıyam mən,
Səbrimin yarası qan verir hər gün.
Sən gedən yolların dodaqlarında
Könlüm sətir-sətir can verir hər gün.
VII
Könlüm sətir-sətir can verir hər gün,
Hüsnün ləpələnir baxışlarımda.
Gecələr yuxunu yuxuya verib,
Gəzirəm alnımın qırışlarında.
***
İslanmış məktubdu gözümün yaşı,
Xəttimi min dəfə oxuyanım, gəl.
Ölümün əlləri sevgiyə çatmır,
Məzarı məhəbbət qoxuyanım, gəl.
***
Ətri burda qalıb qədəmlərinin,
Ahım tonqal çatıb göyün üzündə.
Hər gün ürəyimi dəfn eləyirəm,
Sənin ləpirində, sənin izində.
VIII
Sənin ləpirində, sənin izində,
Mənim ağrılarım gül-çiçək açır.
Asıram gecəni kirpiklərimdən,
Hər səhər dərdlərin dodağı qaçır.
***
Əcəlin çiynində gedən baharım,
Bir bənövşə ömrü dur, ayaq saxla.
Sinəm arzuların məzar yeridir,
Məni başdaşıtək bir az qucaqla.
***
Mənim gözlərimin payız günüydü,
Əcəl qəfil dərdi bənövşəm – səni.
Yığıb göz yaşımı ümid əvəzi,
Yenə görüşünə gəlmişəm sənin.
IX
Yenə görüşünə gəlmişəm sənin,
Gözümdə min ilin həsrət buludu.
Qəlbimdə bir sətir yer qoymamısan,
Barı bir\cə sətir səni unudum.
***
Ta ömrüm bir gündü – sənsizlik günü,
Ayrılıq qolunu boynuma salıb.
Söylə Əzrayıla saata baxsın,
Yanına gəlməyə nə qədər qalıb.
***
Surələr yüyürür, ayələr qaçır,
Solur çiçək-çiçək sonuncu güman.
Səsimi isladır sükutun şehi,
De, niyə dinmirsən, səbrinə qurban?!
X
De, niyə dinmirsən, səbrinə qurban?!
Adını asmışam öz ürəyimdən.
Bəyaz varaqları camalın bilib,
İntihar eləyir söz ürəyimdə.
***
Üzü göyə gedən tənha cığırdı,
Bu qəbrin başında dalğalanan daş.
Dur, gəl əllərimlə dara saçını,
Çatlamış güzgündü gözlərimdə yaş.
***
Elə sakit-sakit baxır üzümə,
Bu dərdin Allahdan xəbəri yoxdur.
Üstümə qar kimi yağır ayrılıq,
İsin göz yaşımla, hava soyuqdur.
XI
İsin göz yaşımla, hava soyuqdur,
Kövrəlib sözümün sehri, ovsunu.
Yumdu gözlərini insaf yolları,
Apardı ömrümün yar qoxusunu.
***
Getdin, bu dünyanı çırpdın üzümə,
Utandı bəxtindən bütün qapılar.
Nə mənim könlümtək bir eşq yolçusu,
Nə sənin hüsnündə gözəl tapılar.
***
Məhəbbət ətirli başdaşınam mən,
Səsimlə-güzgülən, sözümlə-daran.
Mənim gözlərimin yaraşıq yeri,
Əyninə geydiyin qəbrinə qurban.
XII
Əyninə geydiyin qəbrinə qurban,
Dərdimin boynuna qolunu sal, get.
Sənin saçlarında qalıb əllərim,
Gəl, bu son ümidin tozunu al, get.
***
Ocaq qalamışam göz yaşlarımdan,
Külümü ovcunda tutub mələklər.
Hər gün gülümsəyir dağlar sinəmdə,
Ətrindən danışır hər gün çiçəklər.
***
Elə qəfil əsdi əcəl küləyi,
Düşüb çilikləndi bu alın yazım.
Bir layla üşüyür bu məzar üstə,
Belə qərib-qərib ağlama, qızım.
XIII
Belə qərib-qərib ağlama, qızım,
Gözü doluxsunub xatirələrin.
Nakam bir ananın son məktubudur,
Göz yaşı qoxulu çiçək əllərin.
***
Payızın ovcunda səbrim islanır,
Yelkənsiz qayığam dərd dənizində.
Könlüm sətir-sətir can verir hər gün,
Sənin ləpirində, sənin izində.
***
Yenə görüşünə gəlmişəm sənin,
De, niyə dinmirsən, səbrinə qurban?!
İsin göz yaşımla, hava soyuqdur,
Əyninə geydiyin qəbrinə qurban
Nazim Əhmədli /Kırımın sesi qazetesinin Azərbaycan təmsilcisi
