Tuvğan Til – Bekir ÇobanZade

Seni men Qırımda, Qazanda taptım,
Cüregim qaynağan, taşqanda taptım…
*****
Cat elde muğayıp, açınıp cürgende,
Ümütim, hayalım şay tüşip cürgende,
*****
Moynuña sarıldım, dertimni aytıp,
Bir güzel sözüñmen özüme qaytıp…
*****
Cırlarıñ bolmasa, maneñ bolmasa,
”Curt” degen sözüñmen cürek tolmasa,
*****
Ah, nasıl cürermen ğurbet yaqlarda,
Tanışsız, bilişsiz yat soqaqlarda?..
*****
Bilmiymen – türükmi, tatarmı adıñ,
Bek yaman tatlısıñ, Tañrıdan tadıñ.
*****
Türük de, tatar da seniñ sözleriñ,
Ekisi eki çift muñlu közleriñ…
*****
Viyana ögünde, Qazaq içinde
Barabar cırladıq Hindlerde, Çinde…
*****
Añlasın bir seni, duşman da süyer,
Bir canıq sözüñmen cüregi iyer…
*****
İstiymen özüñni her yaqta körmek,
Her yerde inciñden destanlar örmek…
*****
Quşlarğa, qaşqırğa üyretsem seni,
Sen bolsañ öksüzniñ köñülden süygeni.
*****
Camige, mihrapqa, sarayğa kirseñ,
Deñizler, çöllerniñ çetine erseñ…
*****
Seniñmen duşmanğa yarlıqlar yazsam,
Qaruvlı sözüñmen köñlüni qazsam…
*****
Qabrimde melekler sorğu sorasa,
Azrail tilimni biñ kere torasa, –
*****
”Öz tuvğan tilimde ayt mağa!” dermen,
Öz tuvğan tilimde cırlap ölermen…
*****
Köñlümni qayğılar kemirip turğanda,
Halqımnı tınışsız yıldızı urğanda,
*****
Tuvğan til, – başqası aqlıma kelmey,
Bir büyük sırımsıñ, duşmanlar bilmey..