Xuraman Hüseyn – Şeirler

Nazım Ahmetli

Kırımınsesi Gazetesi

Azerbaycan Temsilcisi

Xuraman Hüseyn

Şeirlər

Kilidsiz qapı kimi

Heç kimin görmədiyi

gözdən uzaq,

könüldən iraq

bir küncünə sürgün

olunmaqdır həyatın

unudulmaq.

Xarabaya dönər,

bayquşa məskən olar,

xatırlanmaz

nankor adama edilən

yaxşılıq kimi.

Bir çiçək solar, quruyar

çiçəklər arasında.

Bir sülh göyərçininin

qanadı qırılar,

daşıya bilməz sülh sevgisini.

Və unudular beləcə.

Gözləmədiyin

zamanların birində

sən də unudularsan.

Xatirələrin tozunu silərsən

ömründən

göz yaşlarını sildiyin dəsmalla.

Yağış yağanda

baxarsan pəncərədən.

Bilirsən ki, sənin kimi

pəncərədən yağışa baxıb

xatırlayanın yoxdur.

Bilirsən ki, yağış da

çoxdan unudub səni.

Külək əsdikcə

unudulmuş xatirələrini

bir az da toz basar.

Atılar tarixin arxivinə

o bəxtsiz xatirələr.

Üşüdər səni

soyuq insanlar.

Hər külək əsəndə

kilidsiz qapı kimi

tir-tir əsər dodaqların.

Bir az da çox

unudularsan…  

Tənhalığın əl izi

Bircə kəlmə sözə bəndəm
De, günəşli günə gəlim.
Yenə özümdən çıxmışam,
İcazə ver, sənə gəlim.
               …

Yuxu deyil, eyvana çıx,
Gör üzümü, duy səsimi.
Getmədən geri dönmüşəm,
İllərin yorğunu kimi.

                …
Niyə belə tez solurlar
Pəncərəndəki çiçəklər?
Tənhlığın əl izinə
Sığal çəkir hörümçəklər.

                  …

Nə ayrılıq, nə qadınlar
Unutdurar sənə məni.
Qəlbindəki tənhalıqla
Qısqandırma yenə məni.

Səbrli olmaq qədər

Bir də

bir də səbrli olmaq qədər

gözəl heç nə yoxdur.

İşlər yolunda getməyəndə,

zəhmətinin bəhrəsini görməyəndə,

əziyyət çəkəndə,

kimsə qəlbini qıranda,

yorulanda,

bezəndə,

tənhalıqla qol-boyun gəzəndə

bir az səbrli olasan gərək.

Daş basasan bağrına

gözləyəsən,

Tanrı yol açar,

dərdlər səndən qaçar

sərçələr şahindən qaçan kimi.

Bir az

səbrli olmaq gərək,

Bir az…

Həyat

Qaranquşlar baharda

Vətənə qanad açır.

Günlər bezirmi bizdən?

Bezmirsə niyə qaçır?

          …

Göylər ana torpağın

Keşiyində dayanır.

Gecə yumulan günəş

Səhər yenə oyanır.

             …

Həyat belə həyatdır,

Çıxmaq olmaz əmrdən.

Elə bu dəqiqə də

Keçib getdi ömürdən.

Hara gedim

Dünyanın

dörd yol ayrıcındayam.

Bütün yollar ürəyinə aparır…

Hara gedim?

Yorğun yolçu

Həyatın yorğun yolçusuyam,

ümid dünyanın o başındadır,

xəyal yaxında.

Burdan ora

arzular aparır məni.

Yəqin ayaq izlərimdən doymur

acgöz yollar.

Darıxıram,

getmək istəyirəm

ucu-bucağı görünməyən

ümidə doğru.

Yaxşı yol arzulayıram özümə

bəlkə qovuşdum ona…

Təbiəti çox sevirəm.

Fikirlərim qar kimi yağır

həsrət dağlarına.

Sonra

gül-çiçəyə qərq olur

həyat bağçam.

Payızda

qısalan günlərə bənzəyən

ömürdən

bir istəyim var:

gül-çiçəkli bahara bənzəsin.

Yarpaqları tökülən

ağac kimi tənhayam…

Düşüncələr şimşək kimi

çaxır beynimdə,

kövrək buluda dönür

gözlərim.

Sabahım  

Çək əlini əllərimdən get daha
Əllərimi mən də çəkim əlindən.
Ümid etmə açılmayan sabaha,
Sonra da nə mən ağlayım, nə də sən…

                   …

Hər sabahım bir gecədə boğulur,
Hər tərəfi yara yeri, qan yeri.
Günəşi də qan içində doğulur
Yarasından boy göstərir dan yeri.

                        …

Yenə günüm göy əskiyə bükülür,
Şimşək mənim ürəyimdə çaxacaq.
Gözlərimdən sevinc göyə çəkilir,
Yaralansam, göydən duz da yağacaq.
                         …

Ölü doğub sabahımı göy üzü
Tanrı “qara kağız”a da bəxt yazır.
Qara geyib yas saxlayır göy özü,
Yeriyirəm, yeridiyim yol azır…

Sən gəldin

Susuz səhrada çiçək açdı,
xarabalıqda bülbül oxudu,
bir yetimin saçına
bir əl sığal çəkdi.
Elə təkdim,
sən gəldin…

Ümidim

Fidan ümidim, tumurcuq ümidim

solur həyata keçməyən

arzularımın kölgəsində.

Günəşin qarşısını buludlar kəsir,

çarəsiz qalır ümidim,

yenə xəyallarıma dönür.

Sənə çox inanıram,

Səndən əlimi üzmürəm,

ümidim…

Yenə yaz gələr, yay gələr,

Günəşin qarşısını kəsməz buludlar,

fidan ümidim, tumurcuq ümidim…

Həsrət yağışı

Sevmək belə asanmı? Necə ayrıldın məndən?

Qaldı göz yaddaşımda sənin o lal baxışın.

Sevgini soruşummu indi çöldən, çəməndən,

Yanan qəlbə su səpir yenə həsrət yağışı.

                        …

Tənhalığın önündə boynum yenə büküldü,

Əzaba, iztiraba yenə də möhtac oldum.

Sevinən ürəyimdən sevinc göyə çəkildi,

Susuz qalan çiçəktək artıq saraldım, soldum.

                        …

Həsrət yağışı döyür pəncərəmi bu axşam,

Ayrılıq əzabını saf sevgiyə bağışla.

Selə dönür göz yaşım, yenə sənsiz qalmışam,

Mənim də gözlərimin payı var bu yağışda.

Nağıl

Arzularıma gedən yollarda

azmaqdan qorxuram.

Fələyin oyununu

yaxşı oynaya bilmirəm

uduzmaqdan qorxuram.

Zəif oyunçuyam,

məğlub ola bilərəm.

Mənim də daşım ağırdı.

Neyləyim?

Məğlub olsam

görəcəm

ümid yurdum

uçdu, dağıldı.

Bu dünya

Ithürən tərəfi

Işıqgələn tərəfindən çox olan

bir nağıldı.

Bu nağılın sonunda

göydən üç daş düşür             

üç alma yerinə…

Ömür yolu

Necə daşlı, kəsəklisən,

səni getmək necə çətindir,

ömür yolu?!

Bu da bizim taleyimizdir,

getməliyik səni,

aşmalıyıq sədləri,

mənzil başına çatanadək

getməliyik.

Bu mənzil torpaqdır,

Ana torpaq

alacaq bizi qoynuna,

yox, layla deməyəcək anamız kimi,

Amma yerimiz onun qoynu olacaq…

Uğrunda igidlər şəhid olan

canımız torpaq,

Ana torpaq!

Sənə doğru gəlir ömrümüzün yolu,

səndən keçəcək ömür yolumuz,

Sənə qovuşmaq üçün bu çətinlikləri yaşayır,

keçilməz sədləri keçirik,

Ana torpaq…

Saman çöpü

Bulud aldı göy üzünü, batdı yenə günəşim,

Ruhumdakı son ümidi əsən yellər qopardı.

Mənim işim səninlədi, başqasıyla nə işim?

Saman çöpü, səni sular məndən əvvəl apardı.

                        …

Saman çöpü, sən də getdin, söylə, indi neyləyim?

İlk evimiz beşik olur, son evimiz də məzar.

Dayağım yox bu dünyada, kimə ümid eyləyim?

Dost da bəzən düşmən olub adama quyu qazar.

                            …

Əl uzatdım, əllərimi düşmən kimi sıxdılar,

Saman çöpü, de, hardasan? Səni gəzir əllərim.

Mən onları dost sanırdım, onlar düşmən çıxdılar,

Boğuluram, səndən başqa yoxdur bir ümid yerim.

Ağ səhifə

Tənhayam,

görmürəm

həyat kitabımın yeni səhifəsini.

Fikirlər yorub məni,

dəyməyin həyatımın

küskün könlünə,

eşidilməyən səsinə,

qəlb kimi sınıq

pəncərəsinə.

Yaşamaq çətindir,

çalınır uzaqlarda

həyatımın saundtreki.

Dünya belə olmayaydı kaş ki.

Son evi qara torpaq olan dünyanın

ömür kitabında

ağ səhifə açdım

qovsun göz yaşlarımla dolan buludları,

günəşi gətirsin

könlüm kimi yorğun göylərimə.

Dağılsın qara buludlar,

zülmətdən çıxsın ömür kainatım,

ağ günlər görsün həyatım.

Divarlar

Tənha deyilsən,

televizor, kitablar, telefon var yanında.

Bilirəm, televizoru sevmirsən,

telefon sənə yalnız internetə baxmaq üçün

lazım olur,

kitabların da hamısını oxumusan.

Yenə oxu, çalış, yenilərini al.

Bir də

darıxanda divarlarla bölüş dərdini,

Dərd ortaqların divarlara

kitablardan, oxuduğun əsərlərdəki

qəhrəmanlardan danış,

küçədə gördüyün itlərdən, pişiklərdən,

göydə uçan quşlardan danış,

sənə dərd verən adamlardan

danışma amma,

xatırlama onları…

Sən yorularsan,

bezərsən divarlardan.

Unut hər şeyi,

təkcə tənhalığı unutma…