Bir İzin Beriñiz – Bekir Sıtkı Çobanzade

Bir izin beriñiz, yurtuma qaytayım!
Yurtuma qaytayım, derdimni aytayım!
Batıdan keliyim qanatım açıb,
Suvugan yürekge ateşler saçıb..

*****
Ne mırza soyumda, aytuvlu bir bay,
Babam bir çoban, anam Zaydabay..
Bir izin beriñiz, baqırıb kiriyim,
Qırım’da, Qaşgar’da ökürüb cüriyim.

*****
Bir boran yasayım tınç Tatar çölünde,
Mollanıñ, qaranıñ qaygısız köñlünde.
Bir izin istiymen tuydurmay barayım,
Saraylar içine azgana qarayım;

*****
Betleri kırmızı, moyunu qalın
Baylarga aytayım, ne saqlay yarın..
Ölümnüñ tüsüday bolur tüsleri..
Buruşur, mogayır o maylı yüzleri..

*****
Bir izin beriñiz, o közü caşlı,
Cüregi suvugan, biçimsiz başlı
Köylüge aytayım özünün tilinden,
Qoparıb beriyim bilginiñ gülünden..

Budapeşte, 1.2.1919

Bekir Sıtkı Çobanzade