Vatan ve vatanperverlik aqqında

Ana yurtuñ – altın beşik.
Vatan – ekincı anañ.
Vatansız adam – yırsız bülbül.
Ana kibi yar olmaz,
Vatan kibi yer olmaz.
Başqa ilniñ sultanı olğance,
Öz iliñniñ çobanı ol.
Vatan – doğmuş anañ ise,
Ğurbet il – ögey anañ.
At aylanır, qazığına baylanır.
Vatan sevgisi – sevgilerniñ eñ büyügidir.
Bülbülni altın qafeste tutsañ da, gül teregini sağınır.
Er keske öz Vatanı tatlı.
Ğurbetlik gülni soldurır.
Quşnıñ da tuvğan yuvası bar.
Tiz çökip yaşağance, tik turıp öl.
Duşmandan qorqqan, duşmannen dost olur,
Vatanını sevgen – ernen.
İşiñ Vatan oğrunda ise,
Babañnnñ da hatrını sayma.
Tuvğan ana – bir,
Tuvğan Vatan – bir.
Yarından ayırılğan yedi yıl ağlar.
Vatanından ayırılğan ölgence ağlar.
Üriet gülüni qoparğan,
Yaprağını da tüşürmez.
Bödeneniñ evi yoq, qayda barsa – piypıldaq.
Vatanğa hızmet etkeniñ – özüñe hızmet etkeniñ.
Tuvğan ilniñ yeri – cennet suvu – şerbet.
Eski yurtnıñ qadiri yañısında bilinir.
At aylanır-aylanır,
Qazığına baylanır.
Qaplıbaqa da öz qabına baqıp:
– Öz evim, öz sarayım, – degen.
Ana yurtuñ aman olsa,
Tüs – çırayıñ sararmaz.
Yurtu baynıñ özü bay.
Bülbülge altın qafes bile zindandır.
Er quş öz yuvasını begenir.
Er gül öz pıtağında açar.
Baqa – batağına, balıq – gölüne.
Vatan içün otqa tüşseñ, yanmazsıñ.
Vatanına hiyanet etken, öz anasına hiyanet eter.