Tuvğan tilim! Ana tilim! Kene yaşa!

Seni sürgün ettiler, ah, tuvğan tilim,
İstediler ayırmağa tamırıñdan.
Ateşlerde savurıldı kokke kulüñ,
Tek kimler qıl qıdırmadı hamırıñdan?
*****
Nice yuz yıl qarsambalı yollar keçtiñ,
Sende edi ata-babamm qayğıları.
Yaşavıñnen duşmanlarğa kefin biçtiñ,
Oldürtmmediñ halqıñnıñ saf duyguların.
*****
Soyqıruvnı aslı senden başladılar,
Qapadılar zorlap-nıqtap tar kirilge…
Halqıñ kibi alev-otqa taşladılar,-
Efsaneviy quş oldıñ sen ep tirilgen.
*****
Zengin tiller lugatların açaman da,-
Şaşıp qalam!-olarnı sen baytqansıñ.
Ridna mova da yoqsıñmı, ya rusçada?-
Qa, baqayım, tatarca söz yoq, dep aytsıñ!
*****
Bu qadarlıq bol cumertlik olurmı, ya?
Yatqa berip, ozüñ ai-zar çekesiñ.
Til macarıñ oñğanlıqqa tolrumı,ya?-
Toprağıña domuztamır ot ekesiñ.
*****
Yoq, men saña şikayetnen zarlanmayım,
Ozümiz de seni horlap iprandırdıq.
Ep bir sennen gururlanam! Arlanmayım!-
Sennen ağlap, sennen kulip yattıq, turdıq.
*****
Ah, bugun de qadiriñni bilse edik,
Yıltıratsaq-totlarıñnı silse edik,
Fikirimizni seniñ ile qayrar edil,
Senden keyf alıp, ah, bir mayrar edik!
*****
Tuvğan tilim! Guzel tilim! Kene yaşa!
Sen bar ekeç, olümge biz baş bermemiz.
Yurtqa qayttıq sennen birge yıllar aşa,
Topraq degil, duşmanğa bir taş bermemiz!

Şakir Selim

Yanvar 4-5, 2006 s.