QADRİMNİ BİLMEZGE
Bir gece qalıp bir bağçada sensiz,
Tapmadım göñlümde tatlı bir duyğu.
Bilakis, cürekni biyledi qayğı,
Bilmiymen, şaymedi sağa da mensiz ?
*****
Gül, şebboy, melevşe, zanbaqman tülpan,
Cel tımıp, alaysı yuquğa dalğan.
Ay tuvup, er şeyge bir kölge salğan,
Közetliy bularnı aytuvlı Çolpan.
*****
Talğından eşitle isaqnıñ sesi,
Külküden ziyade cırlavğa oşap.
Sanırsıñ, matemli köp künler yaşap,
Tasadan, qayğıdan qalmağan esi.
****
Sevdigi baqıra başqabir daldan:
-Qaydasıñ, cançığım, qaydasıñ sen? – dep.
-Qayğırma, uç da kel, mındaman men, -dep.
Baq, közüm! İbret al, sen de bu aldan.
*****
Süymek, ya süydürmek, insannıñ işi,
Oğraşmaq bunıñçün, bir şeyden qaytmay,
Çekkenin, körgenin kimsege aytmay,-
Añlamaz bu sırını sersem bir kişi.
Qırımtatar Edebiyatı
