Məhəmməd Kərimov – Hikaye

Çirkli aynalar

Ayna tək əks olunurdu. Xeyr! Rəsmlər deyil, görüntülər deyildi yansıyanlar. Duyğuların, düşüncələrin əks olunması idi bu. İzlədiyimiz həyat həqiqətənmi daxilimizdən gəlməkdədir? Yoxsa, həyat şablonlardan ibarətdir? Budaqdan qoparaq enən yarpaqları görür, amma onların zəriflik, ürəyə toxunan rəngbərəngliyinə necə, fikir veririkmi? Yarpağın qoparaq külək seli ilə havada süzərək enməsi şablonluq olaraq göstərilə bilər bəlkə də, lakin onun ecazkar rəngi, forma aldığı materialı və daxili aləmi isə əsla. Əsla bunlara şablon deyə bilmərik, sanki deyənləri görürəm. Kristal kimi aydın olan bu incəliyi görməyənlər, gözü sağlam korlar var, deyəsən, həyatda. Vaxt itirmədən əllərinə dəsmal alaraq öz aynalarını təmizləmələri gərəklidir. Aynamızı kristal tək parıldatmalıyıq.

Bataqlıq

Sanki bataqlıqda boğulmaqdayam, lakin korluq boğulması yaşayıram.Bəli! Nəfəsimin əvəzinə, müşahidəm kəsilməkdədir. Hər şeyə səthi, yalnız maddi yanaşıram. Zaman keçdikcə bataqlıq məni çəkir və kristalın nurundan məhrum oluram. Onun nuru aləmlərə yayılmış olsa da, mən görmürəm. Bataqlıq getdikcə diqqətimdən çıxarır onu. Xeyr, mən kristala, onun nuruna baxıram, lakin baxmaqla görmək fərqli duyğulardır. Bataqlıqda özümü maddi olaraq hiss edirəm, amma getdikcə kiçilən sonsuz genişlik olmağımdan bixəbərəm!…

Tanrını görmək

Tanrını görmək hissini yaşamaq olarmı? O Uca Yaradanı bu maddi gözlərlə izləmək, onun varlığına maddi olaraq şahid olmaq mümkündürmü? Çürbəçür bitkiləri, ürəyə xoş mənzərəli məkanları və səmada bizi izləyən Günəş və Ayı yaradanla üzbəüz olmaq hissini düşünürəm. Çox ecazkar və tərif olunmaz olardı. Dayan! Yoxsa həmin hissi yaşayırıq və fərqinə varmırıq. Həqiqətən bu ola bilərmi? Baxmaqla birgə görmək də gərəklidir.

Müəllif: Məhəmməd Kərimov