KIRIM TATARLARINA FRANSIZ KALMAK …

Kırım’da Ruslar varlıklarını göçe borçludur. Kırım, tarihsel olarak Tatar, bir Türk-Moğol halkı olan Müslüman bir bölgedir. XV inci yüzyılın, Kırım Hanlığı Osmanlı himayesi altında geçmektedir. İlk Rus atılımı, Karadeniz’de bir çıkış arayan Büyük Petro tarafından gerçekleştirildi. Bu bir başarısızlık. Kırım’ın Rusya’ya ilhakı, iki Rus-Osmanlı savaşının [1736-1739 ve 1768-1774] sonunda II. Katerina tarafından 1783’te gerçekleşecek .

Kırım Tatar nüfusu, savaş kayıpları ve Osmanlı İmparatorluğu’na doğru hareket dalgaları nedeniyle önemli ölçüde azalır. Oradan, Rus İmparatorluğu XIX boyunca yürütülen E yüzyılın kaybolmuş türlerin yeniden bir politika. Köylüler, soylular ve askerler aynı anda Kırım’a yerleşti. Güney sahili yavaş yavaş Rus soyluları için bir tatil beldesine dönüşüyor.

Tchesme Savaşı (Osmanlı ve Rus filoları arasında, 1770), Ivan Aivazovsky, 1848. (Aivazovsky Müzesi – Wikimedia Commons)

Ve sonra Kırım Savaşı.
Rusya İmparatorluğu ile Osmanlı İmparatorluğu, İngiltere ve Napolyon’un Fransa’yı bir araya getiren ve Sebastopol kuşatmasıyla sonuçlanan bir koalisyon arasında 1854-1856 arasındaki bu çatışma, Rus yenilgisiyle sonuçlanır. Kırım Savaşı, Tatar halkı arasında yeni bir ayrılık dalgasına neden oldu. Kırım Tatarları, bir asır sonra, 1944’te Stalin tarafından tehcire uğrayacaklar. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Sovyet İmparatorluğu bu kez Kırım’a sadece Rusları değil Ukraynalıları da getirdi.

Tatarlar, Kırım’a yalnızca perestroyka’nın arka planına karşı dönecekler. 80’lerin sonu ile 1994 arasında, yaklaşık 180.000 Tatar, 2 milyonluk bu topraklarda çok büyük olan Kırım’a yerleşti. Bu Tatarlar, Rus nüfusunun stereotiplerine ve ayrımcı önlemlere karşı çıktılar ve hala yüzleşiyorlar. 1990’larda altyapısız fakir kırsal alanlara yerleşmeye zorlanan Tatarlar kendilerini küme düşmüş halde buldular. Bununla karşı karşıya kaldıklarında, yasadışı bir şekilde şehirlerin yakınındaki arazileri ele geçirirler ve bu açıkça gerginliğe neden olur.

Bugün Kırım’ın etnik dağılımı nedir?
Kırım nüfusunun etnik kökenine ilişkin son nüfus sayımı 2001 yılına dayanıyor. Aşağıdaki dağılımı veriyor: İnsanların% 58,5’i Rus etnik kökenini,% 22,4’ü Ukrayna etnik kökenini ve% 12,1’i Tatarları söylüyor.

Bununla birlikte, Kırım nüfusu Ukrayna’yı terk etmek ve Rusya Federasyonu’na bağlanmak mı istiyor?
Rusya’ya bağlılık oybirliği değil. Göre en son kamuoyu yoklamasına Mayıs 2013’ten yürütülen , Kırım nüfusunun yalnızca% 23 Rusya Federasyonu katılma lehinedir. Ayrılıkçı duyguları uyandıran bir bağlamda aynı çalışmayı bugün yapsaydık, sonuç hiç şüphesiz daha önemli olurdu. Prensip olarak 30 Mart’ta referandum yapılacak. Ancak, Ruslar da dahil olmak üzere Kırım’daki pek çok kişi için Ukrayna’da özerk bir cumhuriyet olmanın Rus federasyonundaki pek çok kişinin öznesi olmaktan daha iyi olduğuna inanıyorum.

Kırım, Moskova’da Ruslar tarafından nasıl algılanıyor?
Ruslar için Kırım, Rus ulusal mirasının bir parçasıdır. Onlara göre Kırım II. Catherine, Rus İmparatorluğunun deniz gücü, Yalta, imparatorluk sarayları, Puşkin’in şiirleri ve Çehov haberleri … 1991, Ukrayna’nın bağımsızlığı sırasında Ruslar için çok zordu. İmparatorluğu terk etme sorunsalı içindeyiz, bu olmadan Rusya’nın bugün Ukrayna ve Kırım konusunda neden bu kadar sıkı olduğunu anlayamayız. Vladimir Putin için Ruslar ve Ukraynalılar, ortak bir geçmişe ve kadere sahip tek ve aynı insanlar.

90’lardan beri Kırım her zaman Ruslar için Kiev’den uzaklaşmanın bir yolu olmuştur. Ukrayna ne zaman kendini özgürleştirmeye kalkışsa, Rusya Kırım’ın ayrılıkçı özlemlerini harekete geçirdi ve yarımadadaki askeri varlığını hatırlattı.

Kırım’da silahlı bir çatışmaya inanıyor musunuz?
Belki de silahlanmayı yavaşlatabilecek şey, tam da Rusların Ukraynalıları yabancı olarak görmekte yaşadıkları bu zorluktur. Bu yakınlık, iki halk arasında var olan yakın bağlar, bazen aile, karışık Rus-Ukraynalı aileler, Kırım’da ve Ukrayna’nın başka yerlerinde sık sık … Bazı Ukraynalı askerler, Rus askerlerine ateş etmekte büyük güçlük çekeceklerini ve tersi şüphesiz doğrudur. Ukrayna’daki durumun 2008’deki Gürcistan’dakinden farklı olduğu yer burasıdır: Karşılıklı algılar aynı değildir.
Öte yandan, durumun kötüleştiğini çok iyi görebiliriz. Moldova’da Transdinyester ile olduğu gibi yeni bir donmuş “çatışma”. Aynı zamanda belirleyici olacak olan, Rusya yanlısı büyük bir nüfusa sahip olan doğu Ukrayna’nın geri kalan bölgelerinde ne olacağıdır. Kiev için risk domino etkisidir, ayrılıkçı niyetlerin Ukrayna topraklarının diğer bölgelerine yayılmasıdır.

Liberation Gazetesinde 5 Mart 2014 tarihinde yayımlanan Emmanuelle Armandon (Doğu Medeniyetleri ve Dilleri Milli Enstitüsünde Ukrayna ve Kırım Uzmanı. Rusya ve Ukrayna Arasında kalan Kırım isimli kitabın yazarı) röportajının çevirisi.

(1) Editions Bruylant (De Boeck), 2012.

Cordelia Bonal

•