İsmail Bey Gaspralınıñ Nazmiyetinden Nümüneler

İsmail Bey Gaspralınıñ Nazmiyetinden Nümüneler –

”QIRIM”

Buña “Yeşil ada” derler, yüce maali Çatır Dağ,

Bunıñ bir tarafı çöldir, bir tarafı bağça-bağ.

Kelir suvlar yaylâlardan, ne güzeldir boyları,

Altın aşlıq tarlaları, qozuları, qoyları.

 

Öter quşlar saba-aqşam, olur yazda gülistan,

Er ne taraf göz iderseñ – altın aşlıq, bağ-bostan.

Pek güzeldir ab-avası, yay ve cay, cay ve yay,

Şeerlerin eskileri – Qarasuv, Bağçasaray.

 

Dop-dolu edi halqımızle Yeşil ada bir zaman,

Az degildi yurtumızda menla, batır, qaraman.

Zeval keldi, yurt bozuldı, qaç ve köç aldav ile

Gitti halqlar, geldi yatlar başqa al ve dil ile.

 

Unutmañız çocuqlarım, Qırım siziñ Vetandır,

Saip oluñız bu Vetana çalışıp edep ile.

Buña “Yeşil ada” derler, yüce maali Çatır dağ,

Bunıñ bir tarafı çöldir, bir tarafı bağça-bağ.

“Mekteb-i subyan”, 1910 s.

 

AMAN, OĞLUM!

Aman, oğlum, satma saqın, eliñdeki toprağı,

Anañ kibi seni besler bereketli quçağı.

Piçen, arpa, aş istemez, verir saña bunları,

Sefil-rezil olma saqın, satıp Ana toprağı.

 

Yedikleriñ, içdikleriñ ep bu topraqtan kele,

Cebiñdeki aqçaları saña bu topraq vere,

Alma, armut, arpa-boğday, bağ ve bostan cümlesi –

Toprağıñ verdigi baylıq… Satma, saqın toprağı…

 

Onı bilip, sevmelisiñ çayır ile bağçayı,

Aqça suvdır, aqar kiter, bitirirsiñ aqçayı.

Bağça kitti, aqça bitti, ne olur seniñ alıñ?

Aman, oğlum, topla aqça, keri qaytar bağçayı.

 

Baq, seniñ bir çayırıñ var… Ne güzeldir çoqrağı,

Şırıl-şırıl kele suvu, yarıp qara toprağı.

Lânet ider saña çoqraq, satma, saqın çayırı,

Eger satsañ, çevirirsiñ fenaya sen hayırı!

 

Saç tarlaya arpa, boğday, işle, bekle tarlayı,

Bir saçarsıñ – on alırsıñ, unutmayıp Hudayı.

Bir çuval boğdaya qarşı, altın kümüş verirler,

Kerekleriñ er ne ise – bunlar ile kelirler!

 

Aman, oğlum, satma saqın, eliñdeki toprağı,

Anañ kibi seni besler bereketli qucağı.

Piçen, arpa, aş istemez, verir saña bunları,

Sefil-rezil olma saqın, satıp Ana toprağı.

“Alem-i nisvan”, 1906 s.