Günay Səma Şirvan

Nazim Əhmədli şair-publisist

Kırımın sesi qazetesinin Azərbaycan təmsilçisi

Günay Səma Şirvan
BİR OVUC KÜL

Məni tanıyan adamları

əvvəl atəş sarar,

sonra

külü ovcumda qalar…

Mən

ocağın külündən alışanam.

Od başına dönüb ulum.

Ruhumda  Od eşqi var.

“Od parçası” olmaqdan bezəndə gördüm,

Hər odun sonu külmüş.

İndi

tufanların tərkində

bir ovuc küləm mən də.

Çapır köhlən küləklər…

* * *

Doğma ana qucağına həsrət

körpə kimiyəm, sənsiz.

Ürək yorğun,

Qəlbim yanıq.

Yollar çovğun,

körpü sınıq.

Peşmanlıq saçın yolur.

“Deyirdin, dözərəm yarsız…”

Gəl

Və

Gətir qırdığın qolları.

 ***

Mən

“sevir – sevmir” deyə,

çoban yastığı edamı qurmadım heç…

Mənə görə,

çobanyastığı – sənin uğruna

nəinki ləçəyini,

yarpağınıı belə,

sevişə- sevişə ruzgarın qanadına buraxardı.

Teldən saza,

şeirdən bəstəyə,

qürbətdən qürbətə,

bir addım ayırır hamımızı.

Kədərli nəğmə kimiyəm.

Günəşə ağuşunu açan,

Yağmurla ağlayanlar –

Xain qurşunları da sevməmiş deyil.

Çobanyastığı mövsümüdür yenə…

Qəlbim qəfəsinə sığmır.

Ürəyim quş sürüsü kimi havalanır.

Saçlarım

leyləklərin qonub-qonub dalğalandırdığı

çinar ağacıdır– əllərinə həsrət.

Partlayan dodaqlarımda əcəlinə susayan baxış yeri….

Çoban yastığı mövsümüdür…

Qar üzümə vurur.

* * *

Yamyaşıl bir limon ağacını

dibçəkdə əkdim.

Saralmış yarpaqlarını oğlum dənləyir,

qızım sulayır.

…quruyur budaq-budaq.

* * *

SƏHƏR, narahat gecədən sonra

iki büllur qırıldı mətbəxdə…

Axşam, ayaqlar altından

ürəyimin qırıntılarını

“Konkor” toplayırdı…

* * *

Sələmçiyə bənzəyirsən bəzən:

O, pulu,

Sənsevinci

Faizəverirsən.

* * *

Quşlarcivildəşir,

salıb hay-haray.

Qarışqalar qaynaşır torpaqda,

torpaqüstə.

İlanlar çıxıb yuvadan.

Ölüm sükutugəlir havadan.

…zəlzələ olacaq.

***

 Artıq

payızyarpağıtək

rüzgaraalışmışam.

Qədimyarım!

Qəlbinsəssizağlayışlarının

hüzursahilisən.

Sərxoşgözlərim

yenədoldurulmuşqədəh…

Dodaqlaşmışyanaqlarım.

Bəlkə, yağmurdüşmüş

Xatirələrininizinə – bilməm?!

“Yağmurdamənsizislanma” – deyərdin,

Bağışla,

yağışlıhavadasənsizyürüdüm.

Hovuzdanəsirbirbalıq

dənizəhəsrətləbaxar.

Yanğılıxatirələriovudammıryağışsuları.

“Yağmurdamənsizislanma” – deyərdin.

***

Mətbəxdəüçbalıq…

Üçgündürsudançıxalı…

Əlləriminiçində

ürəktəkçırpınır.

Qıyammıramsusevdasına…

Üçgündür

soyuducuylamətbəxmasasıarasındayol

ölçür

biçarəixtiyarınaverilmiş “bəxtəvərlər”,

Mənbıçağı “itirirəm”,

siz

qələmvəvaraq “tapın”!

MƏNİM ƏLLƏRİM KƏPƏNƏK

Məniməllərimkəpənək…

Görərsən!

Kəpənəkləryuxuolar,

al-yaşıllıgülyuxular

tənhaodanadolar.

Tanıyarsanbu “yuxu”nu

saçınaçəkilənsığaldan,

köksüməyatırılan “ah”dan.

Alar, götürərxatirələrini…

Bu kəpənəklər

qulaqlarına

istinəfəskimitoxunan,

deyilməmiş “sevirəm” kəlməsi,

küsməkhəvəsi…

Bu kəpənəklər

tikanolar,

ümidləriniqanadan

daşolar…

“kaş” olar.

Məniməllərimkəpənək…

Bütünarzularımovcumdadır.

 ***

Qızmaryayındabeləüşüdüyüm

soyuq, 

sopsoyuqbirşəhərdəyəm.

Gözlərimuncuq,

boz, kirliqarğaları 

xırıldayansəsiyləgülür,

buğdaömrümügəmirənqarışqagünlərimə.

Sahilkörpüsünün

daşsipərlərinəçırpılanxırçınsular

güzgütuturötəngünlərimə.

Ammasökübçıxarmışamhəsrətinürəyini,

dahanədəqiqələrigözləyirəm,

nəsaniyələri.

Dahakədərdədördəlliyapışammırboğazımdan. 

İyulgecələrininkəpənəkləritək,

məniatəşdeyil, qaranlıqçəkdi,

odlandıqanadlarım. 

Şəhərinqozbelsəfilləri

puladlısevgidilənirvarlımonastrınönündə.

Yasaqedilmişdilkimiyəm, 

buqəribandəstəsininmühasirəsində.

Danq-danq-danq…

Kilsəzəngləriaramsızbarabandöyəcləyir:

“innalillahiveinnaileyhiraciun”*

İlk dəfəşəhərinsoyuqluğunu hiss etmirəm.

* Şüphəsiz biz Allahdangəldikvəonadönəcəyik

***

Birşəklimvar – ordasənəgülümsəyirəm:

saçlarımgecədənuzun,

saçlarımgecədənqara,

üzümdəizqoyubüzün.

Birşəklimvar – ordasənidüşünürəm:

Yanağımhicrantapdağı,

Gözlərimağlamışşorantorpağı.

Birşəklimvar –

“Sənisevməkvidalarayazılıolmaq”, – deyir

Libasınağlığıisə

qismətinqaralığınımasqalamaqüçündür.

Birşəklimvar,

yanımdaikikörpə –

siratkörpüsü.

Dahabirşəklim…

dahabirşəklimyox.

***

Sənyarpaqlarındilinibilərdin,

mənbudaqların…

Çiçəklərbudaqları,

yarpaqlarağaclarısevərdi.

Tutunardıqhəyata.

Birgülüşünyetərdi

acıçayışirinetməyə…

İndi “azadam”,

azadlıq da qəfəsdir,

Sadəcəbarmaqlıqlarıseyrəkdi.

***

Muncuq-muncuqgözyaşlarım,
dolaşdıqcaayağına…
qatar-qatarahlarınla
dağlarcəkdindağlarıma….

Qır qazanlı,
qılkörpülü
ömürandır —
yaşatdıqcaqarışqahəyatı,
dönə-dönə,
bilə-bilə,
gülə-gülə
biryerdəölüb -dirildik….
Bizi
saatlargünlərlə,
Günləraylarla,
Aylarillərlə,
xoşbirümidləaldatdı…

Artıqperronboşalmış…
Bəlkədəququşlarıtək
son nəğməninvaxtıçatıb.