GÖK KUBBESİ HÜZÜN DOLU

Bir duvar dibinde sinmiş, 
Minik kedinin sesi, 
Olabildiğine acı dolu, 
Susuzluğuna çare arıyor,
İnsanların duygularında,
Issız sokaklarda, yer yer 
Pıhtılaşmış kan kokuları
Kendini hissettiriyor acımasızca,
Rüzgarlara eşlik eden, ezanlar,
Bir başka bahara kaldı, namazlar…! 
Gözyaşları yarışıyor, zamanla,
Güvercinler ağlıyor, 
Açlık ve ölüm arasındaki,
Vagonlardaki insanlara,
Gök kubbesi hüzün dolu,
ölümüne işkencelerle, 
Ne zaman bitecek,
Bu sürgün treninin yolu…..!

Münir Balıca