Büyük, aqıllı zatlarnıñ sözleri
Laqırdısı çoq olğan adamnıñ hata ve yañlışı da çoq olur.
İnsannıñ selâmetligi tiliniñ saqlavındadır.
Dil özü küçüktir, lâkin yarası büyüktir.
Aqıllı kişiniñ duşmanlığı, cail adamnıñ dostlığından hayırlı.
Aqıllı kişinen müşere etken doğru yolğa keter.
Er türlü yardım, tilni keser, qısqartır.
Huyı, tabiatı osal kişiniñ aşaycaq rızqı tar olur.
Yahşı adamnıñ ne güzel adeti bardır ki, özine yardım etkenge o da yardım eter.
Fursat bulutnıñ keçmesi kibi tez keçer. Onıñ içün eliñe fursat tüşkende qaçırma.
Vaqıt keskin qılıçtır.
Vaqıt aqça demektir.
Bugünki işiñi yarınğa bıraqma.
Yarınnıñ da bir işi bardır.
Er işte doğru areket etmek,
Sıfatlarnıñ eñ güzelidir.
Bütün ciannı dolandım
Tapmadım başıma tac,
Egrini toq körmedim,
Doğrunı aç.
Ased em özüni ve em de başqasını yaqar.
Qabaatnı bağışlamaq, aqılnıñ zekâtıdır.
İkmetli bir qart şöyle dey:
Başından tuttırmağan sert bir asav atnıñ tutıp başından noqtasını alğandan soñ o atnı tekrar tutmaq mümkün. Lâkin ağızdan çıqqan sözni bir daa tutmaq mümkün olmay. Onıñ içün bu sözni aytacaqta başta aruv duşünip soñ aytmaq kerek.
İnsanlarnıñ ömüri aqqında
Bu dünya bir degirmendir ki,
Turmadan döner.
* * *
Çeşm insan ise, bir fenerdir ki,
Aqibet bir kelir söner.
Azerbaycanlı FİRDEVS degen şair şöyle dey:
Özenler aqar gider,
Etrafını yıqar gider,
Bu dünya bir penceredir ki,
Er kelen baqar da gider.
Diger bir ŞAİR şöyle degen:
Ne aceptir ne ikmettir
Nazar qıldım şu dünyağa,
Faqirge itibar olmaz
İderler ürmetni bayğa.
* * *
Ne müşküldir vefa olmaq
Dünyanıñ bi vefasından.
Müib sıdıq yektir
İnsannıñ aqrabasından.
(Yani, insanlar bergen sözini yerine ketirmegen bir vaqıtta bergen söziñi yerine ketirmek pek müşkül, aqiqiy bir dost seniñ aqrabañdan da hayırlıdır demektir).
Mağrur olma bu dünyada,
Demeki yoq menim kibi,
* * *
Bir muhalif (ters yel) ruzkâr eser
Savurun seni bir duman kibi.
Tapsam da anamnı
Bürüşük yanaqlar
Bürüşük mañlay,
Tapsam da, men sizni
Bir öpüp toysam.
Tapsam da, tizleriñ
Üstüne Anay
Bir sabi bala
Başımnı qoysam.
Tapsam da, mulâyim
Közüñe baqsam,
Sabilik çağımnı
Eşq ile añsam.
Söziñni diñlemey
Özenge qaçsam,
Künlerim içün de
Elâllıq alsam.
* * *
Arablarda – el hatta yebqa zemanen badul katibe, ve katibul hattatul erdu medfon, degen söz bar. Yani, yazı degen yazı yazılğan soñ o qalır. Onı yazğan yazıcı yerniñ astında defn olunğandır demektir.
Men de bu yazılarnı savlığım yerinde olğanından faydalanıp, yazdım. Bunı ise, ebediy hatire tüsum bolması içün sevimli üyken qızımız Zişanğa ve torunlarım Sabrige, Remzige, Zeynebke qaldıram. Ümüd etem olar kâde bir ellerine alıp oquğanda bunı bizge qartbabamız yazıp qaldırıp ketken edi derler.
Yazğan: Samedin BEKİROV. 28/VII-1972 senesi.
Memba Leyla Emir
