Azret-i Musanıñ cennetteki qomşusı
Allahu Taalâ insanlarnı yaratqan eken, olarnı öz-özüne bıraqmadı. Olarğa doğru yolnı, yamannıñ yahşıdan farqını, emirlerini ve yasaqlarını ögretmek içün aralarında peyğamberler sayladı. Birinci insan Adem, aleyhi’s-selâm, birinci peyğamber oldı. Bundan soñra, soñki peyğamber Ahret-i Muhammed, sallâllahu aleyhi ve sellemge qadan yüz biñlerce peyğamberler kelip, insanlarğa haq dinni ve doğru yolnı ögretkenler.
Bütün peyğamberler bizler içün nümüne insanlar. Amma, Quranda buyurılğanı kibi, vazifeleri başqalarından daa da büyük beş peyğamber bar ki, bular – İbraim, Nuh, Musa, İsa ve Muhammed peyğamberlerdir. Bu peyğamberlerden biri – Azret-i Musa (a.s.) Allahtan büyük bir lütf olaraq, çufut halqına yollanılıp, olarnı doğru yolğa çağıra Bir kün bütün peyğamberler kibi, cennetnen müjdelengen Musa (a.s.) cennetteki qomşuları kim olacağını meraq etip, Allah Taalâğa muracaat etti: “Ya, Rabbim! Menim cennetteki qomşum kimdir?” Allah Taalâ cevap olaraq, oña ilham etti: “Felân yerde qasaplıq yapqan ve Menim dostum olğan bir qulum bar. Lâkin, onıñ qasaplıqtan başqa pek müim olğan başqa bir işi daa bar. Eger yanıña çağırsañ, kelip olamAzret-i İşte, cennetteki qomşuñ o olacaq!” Musa (a.s.) deral o qasapnı ziyaret etmege ketti. Eviniñ yanına kelip, qapusını qaqtı, çıqqan qasapqa özüniñ Allah peyğamberi olğanını bildirmeden: – Men saña musafir olaraq keldim! – dedi.
Qasap da, oña kelgen ve er taraftan başqa insanlardan farqlı olğanı belli olğan bu nur yüzlü musafirge tebessümnen baqıp, eyi munasebette bulunıp, onı evine alıp keldi. Eviniñ töründe oturtıp, oña ikramda bulundı. Öz ellerinen et pişirdi ve ögüne qoydı. Musağa (a.s.) baqıp, müim bir işni yapmaq içün yanından ayırılacağını ve onı beklemeden, aşnı aşamağa başlamasını söyledi. Özü de pişirgen etli aşnıñ bir qısmını ufaq loqmalarğa bölüp azırladı. Soñ divarda asılı turğan sepetni tüşürdi ve içinde yatqan pek qart, küçsiz quş qadar ufaqlaşqan bir qadınğa azırlağan loqmalarnı aşatmağa başladı. Aşatqan soñ, yahşı etip ağızını sürtti, peşinden temizligini yaptı. Sevdi, ohşadı ve tekrar muqaytlıqnen yerine qoydı. Qasap bularnı yapqanda, qart qadınçıq da devamlı oña dualar ete edi. Azret-i Musa bu sepetni qasapnıñ tükânında da körgen, lâkin bir şey soramağan edi. Ayretnen bekledi. Qasap bütün hızmetini bitirip, Musa (a.s.) yanına kelgende, aşını aşamağanını körip, soradı: – Ey, nur yüzlü musafirim! Ne içün aşamağa başlamadıñ? Musa (a.s.): – Sen maña şu sepetniñ sırını aytmağanıñce, aşap olamam, – dedi. Bundan soñ, qasap dedi: – Ey, musafirim! Bu sepetniñ içinde olğan qart qadınçıq menim anamdır.
Pek qartayğanı içün küçsüzdir. Em oña baqacaq kimsem yoq. Men de onı yalıñız qaldırğanımda, er angi bir ayvan onı raatsız etecek qorqusınen, onı böyle sepet içine qoyıp, yuqarığa asam. Bazı vaqıtlarda yanımda tükânıma alıp kelem. Göñlümniñ bütün raatlığı oña yapqan hızmetimdendir. Künde eki kere aş berem ve anaçığıma nisbeten bütün vazifelerimni seve-seve yerine ketirem. Azret-i Musa soradı: – Yahşı, ya sen bu hızmetleriñni yapqanda, o, saña fısıldap, neler ayta? Qasap: – Anam yapqan hızmetlerim içün er vaqıt: “Allah seni cennette Musağa (a.s.) qomşu eylesin!” – dep, dua ete. Men de bu güzel duağa “Amin” – dep, cevap berem. Lâkin, o yüce peyğamberge cennette qomşu ola bilecek qıymette amel qayerde, men qayerde?!” – dep, cevap berdi. O vaqıtqa qadar kim olğanını saqlağan Musa (a.s.) külümsirep, şöyle dedi: – Ey, salih insan, müjdeler olsun saña! İşte, men – Musa olam. Meni saña Allah Taalâ yolladı. Buyurdı ki: “Anasınıñ hızmetinde qusur etmeden, rizasını qazanıp, hayır duasını alğan o dostumnı cennette saña qomşu eyledim!” Şükür et, Allahnıñ lütfi saña mubarek olsun! Közleri sevinç közyaşlarınen tolğan qasap büyük bir muabbetnen Musanıñ (a.s.) ellerini öpti. Sevinç, seadet, şükür ve raatlıq içinde aşlarını aşadılar.
