Ahmet Ahay şeerge çarıq bazarına kelip, eşek terisini satın ala

Ahmet Ahay şeerge çarıq bazarına kelip, eşek terisini satın ala. Terige bürünip, urba tükânına kele de, satıcıdan soray:

– Maña kerek şeyiñ yohmı?

– Mende er şey bar, tek ayt, alır beririm.

– Maña eşek hamutı kerek, men onı seniñ tükânıñda körmeyim de?

– Adam urbası satılğan yerde ayvan hamutı neyapsın?!

– Şorbacılarım insan hiyafetindeki adamlarnı eşek kibi çalıştıralar. Men eşek hiyafetine kirip, insan kibi çalışıp bahacah olam.

Ahmet Ahay böyle dey de, hamut olmağanına yazıqsınıp, ketmege tedariklene. Artına çevirilgende tükâncı onıñ sırtına bornen “Ahmet Ahay – Özenbaş delisi” dep yaza.

Ahmet Ahay tükânnıñ qarşısındaki qavege doğrulana. Qveci Ahmet Ahaynıñ sırtındaki yazını oqup, onı eriştirecek ola ve dey:

– Ey, Ahmet Ahay, hoş keldiñ, havege kir, men seniñ ögüñe beş çeşit yemek hoyarım.

Ahmet Ahay qavege kire. Qaveci onıñ ögüne bir filcan süt qoya. Ahmet Ahay sütni içe de qalğan dört yemekni bekley. Bekley amma, qaveci nevbetteki yemeklerni ketirmey.

– Sen daa ne bekleysiñ, Ahmet Ahay, men aythanımnı yaptım, – dey qaveci.

– Men yalıñız, süt içtim, halğan dört yemegiñ hayda? – dep soray Ahmet Ahay.

Qaveci şaqıldap külerek dey:

– Sen yalıñız süt içtim belleme. Bu sütten hatıh – bir, penir – eki, haymah – üç, sarıyağ – dört ola. Mına bu dört yemekni sen sütnen beraber aşadıñ, ürmetli Ahmet Ahay!

– Oy, Suleyman haveci, çoh sağ ol, – dey Ahmet Ahay. – Lâkin saña bir ricam var, meni nasıl sıylağan olsañ, menim dört balamnı da öyle sıylasa, bir “aşap” toysınlar.

– Ya olar haydalar

– Sen ketireber, şimdi kelirler.

Qaveci dört filcan süt ketire ve:

– Oğullarıñ daa kelmedilermi, Ahmet Ahay? – dep soray.

– Seniñ sütüñde hatıh, penir, haymah, sarıyağ bar olsa, menim de olacah balalarım var: Asan – bir, Üsein – eki, Fatime – üç, Zore – dört, – dep cevaplana Ahmet Ahay ve qaveci ketirgen dört filcan sütni içe de, qaveden çıqıp kete.

Onıñ artından baqıp qalğan Suleyman qaveciniñ közü kene “Ahmet Ahay – Özenbeş delisi” degen yazılarğa tüşe ve dey:

– Yoh, Ahmet Ahay deli degil, o sözlerni yazğan adamnıñ özü deli!

 

“Ahmet Ahaynıñ lâtifelerini sayıp çıqmaq mümkün degildir, çünki onıñ aqıl-feraseti, söz merginligi, azırcevaplığı ve uydurmacılıq ustalığı halqnıñ ömürinden yaratılıp, tükenmez bir çoqraq olaraq çoq yıllardan ve asırlardan berli fışqırıp turmaqta…”

Yusuf Bolat