EKİ YAVLUQ TOPRAQ
Han Amet aqayğa pek açuvlana ve:
– Bugünden soñ menim toprağıma ayaq basma! dep, onı aydap yibere. Ya Amet aqay ne
yapqan?
Aqyarğa barıp, eki yavluq beyaz kireçli topraq qazıp ala. Topraq tolu bu yavluqlarnı çarıqlarınıñ
astından keçirip, sarıp, bağlay ve saray ögünde, hannıñ selbileri arasında yüre.
Han, saraynıñ sofasından Amet aqaynı köre ve oña bağıra:
– Ey, pezevenk, men saña bu yerde yürme degen edim de! Qayda cellât? Bu itaatsıznıñ, oğursız
başını kesip atsın!
Amet aqay hanğa şöyle cevap bere:
– Han azretleri, menim ayaqlarım sizniñ toprağıñızğa basıp yürmekni, aqılma bile ketirmeyler.
Olarğa bunıñ keregi de yoq.
– O ne degeniñ? – dep bağıraqlay ökelengen han, – Sen utanmayıp, menim öz közümnen körip
turğan şeyni, red etecek olasıñmı? Ya da meni soqurlanğan, belleysiñmi?
– Soqurlanmağan olsañız, yahşı baqıñız menim çarıqlarımnıñ tübündeki, Aqyardan alınğan
topraqtır.
Han, Amet aqaynıñ çarıqları, beyaz kireçli topraq tolu yavluqlarnen bağlanğanını körgen soñ,
öyle oşlanıp külgen ki, az qalğan sıqılmağa.
