QİSAS – Günel Balakişi – Azerbaycan

Nazım AHMETLİ

Kırımınsesi Gazetesi

Azerbaycan Temsilcisi

Günel Balakişi

QİSAS

 Mənə sənsizliyi öyrətdin, adam,

Gözümə görünmə, gözdən düşmüsən,

İlk günlər sənsizlik zülüm idi, zülüm,

İndisə sıradan adi birisən…

                     ***

Çoxmu dəyər verdim? Dəyməzmi idin?

Mən səndə yanıldım, inandım, yandım,

Yəni sən bu qədər dəyərsiz idin?

Səni sevdiyimə özüm utandım!

                     ***

Gülüb yan keçəcəm, qarşıma çıxsan

Ayaq səslərindən tanırdım, hətta,

Xatırlayırsanmı? Sən indi yadsan!

İnsan yaşatdığın yaşar həyatda!

GƏLİN OLDUM, ANA

Mən gəlin oldum, ana,

Toya gəlməyənlərdən

Elə incik düşmüşəm,

Elə ən başda səndən

Ən çox səndən küsmüşəm.

Anasız gəlin olar?

                     ***

Qızlar ən çox toyunda

Anasını axtarar

Anasına sığınar,

ağ donlu ürkək quzu.

Bəs, mən kimə sığınım?

Mən, “bəxtəvərin qızı”

                     ***

Qızını ər evinə

Ana yola salarda

Əlinə xına yaxar

Başına dolanar da

Neyləyirəm xınanı,

Anamı istəyirəm.

Xınasız gəlin olar?

ŞƏHİD EVİ

Mən elə bir məmləkətdə doğuldum ki,

Gənc ömürlər, yarpaqlardan öncə solur.

Köçəri quşlardan öncə, şəhidlər uçur cənnətə

Belə gəlir payız fəsli bu yerlərə.

Bahardan doymayan pöhrələr…

Atadan doymayan körpələr…

Xəzan anaların saçından başlayır burda.

Torpaq ataların ürəyindən başlayır çürüməyə…

Mən elə bir məmləkətdə doğuldum ki,

Şəhid evləri, UÇUQ-SÖKÜK damlardan asılmış

TƏZƏ bayraqlardan bəlli olur..

Mən elə bir məmləkətdə doğuldum ki,

Kişilər ya şəhid olur ölür,

Ya da utandığından ölür.

ADSIZ MƏZAR

Analar torpağa

verildiyi gündən

Qara torpaq

Ana torpaq oldu.

Sonra da aldıqca aldı,

İgid-igid oğulları.

Yarıb-yarıb ciyərini

qəbir qazdı,

Qucaq açdı oğullara.

Sinəsinə basdı…basdı

Yetmədi, yetmədi,azdır …

Təki, bölünməsin deyə,

Neçə-neçə cavan bədən

Parçalandı…

Adı qalmış daş ürəyi,

Məzar daşı oldu sonra.

Gah şəkilli, gah şəkilsiz,

Dirisinin adı bəlli oğulların

Neçəsini adsız qoydu,

Adsız məzar…

Analar min adla doğdu,

Ana torpaq aldı…aldı…

Gözü doymadı…doymadı.

Hamısı da adaş oldu.

Hamısının adı eyni,

Hamısı da ŞƏHİD oldu!

SƏRSƏRİ

Bu qədər sevməzki, adam adamı

Səndə nə görmüşəm, bilmirəmaxı…..

Lap deyək, yaxşısan, yaxşı adamsan

Dünyada səndən də yaxşı var axı….

                     ***

Saatı soruşur,bayaq bir qadın

Deyirəm, səkkizdir, O, EVDƏN ÇIXIR….

Qorxdum, sərsəriyə çıxacaq adım,

Hamı mənə dəli gözüylə baxır….

                     ***

Bu vaxt işə gedir, bu vaxt qayıdır,

Necə də əzbərdən bilirəm, ah…..ah

İkinin yarısı nahar edəcək

Günümə-saatıma bax, Allah….Allah.

                     ***

Çayını süzəndə ehmalca süzün,

Bardağı sonadək dolmamalıdır,

Mənim ömrüm, günüm, özüm,

Onunsa…..

Yeməyi acısız olmamalıdır.

                     ***

Bu qədər sevməzki adam adamı,

Yenə ətirinlə ətirlənmişəm,

Adın batsın, unutmuşam adımı,

Sən gedəli, yox olmuşam, itmişəm!

BƏZƏN

Bəzən, kürəyinə milyon yerdən xəncərlər

Saplanar…

Kürəyindən qanlar axa-axa qaçarsan,

söykəndiyin dağlarından.

Sonra bir əl qonar kürəyinə.

Sığallayar…

Yaralar sağalmaz, amma…

O əl sənə ümid olar.

Dağlarına yük olarkən,

Bir ovuca sığınarsan.

Və sığarsan.

Və sığarkən anlayarsan Kİ, sadəcə…

Dağlarına qar yağıbmış.

Daşın dağlardan ağırmış!

MƏNİM ƏN ÇOXUM

Mən, ən çox bu qədər

Sevə bilərdim birini…

Necəki uşaqdan soruşarlar,

Göstər, görüm, nə qədər sevdiyini…

O da aça bildiyi qədər

Açar sərçə qollarını,

Xəyalında dənizləri,

Günəşi, Ayı, səmanı…

Tanıdığı, bildiyi,

Bütün çoxlarını

Sığdırar qollarına.

Sən də elə…

Sən də mənim qollarımın arasında

Həmən çoxsan…

Mən, ən çox bu qədər

Sevə bilərdim birini.

Sən, mənim ən çoxumsan!

BİR QADIN VARDI

Bir qadın vardı…

Gözləri tavanda

Üzərində başqasını,

Ürəyində başqasını

Daşıyan….

Bir qadın vardı…

Hələ uşaqlığından

Əynində qonşusunun,

Xəyalında atasının

aldığı donu

Daşıyan….

Bir qadın vardı…

Bir ömür…

Sadəcə üşüməməkçün

Başqa donlarda,

Başqa bədənlərdə

Ölə-ölə yaşayan,

Yaşaya-yaşaya ölən….

Bir qadın vardı!

UZAQLAR

Bilsəydim, çoxdan gedərdim…..

Nə gözəlmiş, məni sənə yaxın edən uzaqlar.

Deyirdin, qiymətli olur…

Ara-sıra, qəfil gəlib, qəfil gedən qonaqlar.

Sözünü yerə salmadım,

Səssiz olur, əziz olur, sözə baxan uşaqlar.

Mən də getdim, elə getdim…

Barmağımın uclarında hələ də küt ağrı var.

Səs etmədən,

Ayrılıqdan söz etmədən,

gurultusuz…

Qırıb-töküb yox etmədən.

Nəyim varki, o komada

mənim səndən başqa, onsuz…..

Uşaqlardan söz açmışkən,

Sən mənimlə çox oynadın.

Gah oynatdın, gah da atdın

Daha sənlə oynamıram.

Oyun bitib, mən getmişəm.

Mən gedəndə yuxudaydın,

Oyatmadım…..

Oyananda ağlamısan,

Oyuncağı axtarmısan.

Sinəmdədir…

gizləmişəm.

Mən hamıdan, mən hər şeydən gizlənmişəm.

Bilsəm, elə ən birinci,

Elə səndən gizlənərdim.

Bilsəydim,çoxdan gedərdim.

Ən azından bilərdim ki,

Məni gəzən, mənim üçün qəribsəyən  uşaq var.

Nə gözəlmiş, məni sənə yaxın edən uzaqlar,

Nə gözəlmiş, məni sənə yaxın edən uzaqlar!!!