Əlirza HƏSRƏT – Şiirleri
Əlirza HƏSRƏT
GÖTÜRÜB
Eşq tüstünün,can ocağın,
Gözün tutub qan ocağın.
Qürbətdə yanan ocağın,-
Ağrısını kül götürüb.
***
Keçib o bucaqdan,tindən,
Mən də eşqə gəldim dindən.
Könlüm sevda zəmisindən,-
Gündə bir sünbül götürüb.
***
Hər ağ telim bir eşq behi,
Deyin,gəlsin cavabdehi.
Kirpiyimdən düşən şehi,
Bir xarıbülbül götürüb.
DODAĞINI DİNCƏ QOYUB
Göz elədi bir qız mənə,
Yarı alqış,yarı tənə.
Cavab vermir dindirənə,
Dodağını dincə qoyub.
***
Yaram düşüb dərinə,bax,
Ayrılıq xəbərinə bax.
İlahi,o gəlinə bax,
Yatağını dincə qoyub.
***
Bu eşqi,könlü azada,-
Bir dilənçi əl uzada.
Deməyələr,Əlirza da,-
Otağını dincə qoyub…
XARI BÜLBÜLÜN ƏTRİ
Sevib,şikəst eləyib,
Nə gözəl qəsd eləyib.
Arını məst eləyib,-
Çiçəyin,gülün ətri.
***
Duman dağa qayıdır,
Ayrılıqlar ayıdır.
Xatirələr payıdır,
Ocağın,külün ətri.
***
Sən qanadsız quş adam,
Mən səhrada gurşadam.
Pərvazlanıb Şuşadan,-
Xarıbülbülün ətri.
ƏLLƏRİ
Ömrü geyindim əynimə,
Ta heç nə gəlmir eynimə.
Sən də gətir qoy çiynimə,-
O sevda yüküm əlləri.
***
Yavaş vur mizrabı simə,
Ağlamağa bəndəm himə.
Bu üşüyən ürəyimə,-
Hayandan büküm əlləri?
***
Gələn yox bu eşq pirinə,
Yaram işlədi dərinə.
Düşən son yarpaq yerinə,-
Məlhəm tək çəkin əlləri.
ƏN BAHALI XATİRƏ
Çəkilib duman da,sis də,
Gəl dağlardan könül istə.
Saz şəklisən sinəm üstə,
Sevdim pərdə-pərdə səni.
***
Ayrılıq çəkməkdir peşəm,
Həm dərdimsən,həm də nəşəm.
Oğrun-oğrun gözləmişəm,
Ən gözəl xəbərdə səni.
***
Mən arıydım,sən də pətək,
Bal yığırdıq ətək-ətək.
Ən bahalı xatirə tək,-
Tapdım bu şəhərdə səni.
ANA MƏHƏBBƏTİ
Bala sevdasıyla kim açsa qanad,
Çıxar pişvazına hər doğma,hər yad.
Atanın,ananın gözündə övlad,-
Sən demə,-hey körpə yaşda olurmuş.
***
Zəhmət çiçəyidir alnımın təri,
Gözəl günlər üçün dər saxla,pəri.
Oğlumdan öyrəndim,atanın yeri,-
Sevən ürəklərdə başda olurmuş.
***
Gündə balasına min yol can,deyir,
Övlad fərəhinə şöhrət,şan deyir.
Bunu mən demirəm,bu cahan deyir,-
Ana məhəbbəti başqa olurmuş.
QƏRİB QAPISINI DÖYƏN ADAMLAR
Dumanlı dağların yönü bəriydi,
Arxamca su atan hansı pəriydi?
Onda ümidlərin ölən yeriydi,
Başını götürüb qaçan adamlar.
***
Sinəmə basdığım qaşıq şəklidir,
Qaşıq var elə bil aşıq şəklidir.
Dünyanın ən gözəl işıq şəklidir,
Çöhrəsi,könlü nur saçan adamlar.
***
Mizrabsız sızlayan telə bax,telə,
Dəstələ saçını sən də tut yelə.
Tüstüsüz közərən ocaqdır elə,
Qərib qapısını açan adamlar.
SƏNİ BAĞIŞLADIM SAZIN EŞQİNƏ
Dağlar da uzaqdan əl eləyir,əl,
Götür sazın da biz tərəfə gəl.
Sevməkdir dünyada ən yaxşı əməl,
Ən yaxşı əməlsən özün eşqinə.
***
Ana laylasını bu səsdə gördüm.
Dərdinə oynayan “Şikəstə” gördüm.
Tutmuşdun hər güldən bir dəstə,gördüm,
Üzümüzə gələn yazın eşqinə.
***
“Yanıq Kərəmi”yə külü yaraşıq,
Tökübsən qanımı,yığ qaşıq-qaşıq.
Məni “Dilqəmi”də öldürən aşıq,
Səni bağışladım sazın eşqinə.
AĞLAYIRDI…
Didərgin düşmüşdü bülbül yuvadan,
Qısılıb koluna gül ağlayırdı.
Hamının gözünü qan tutmuşdu,qan,
Ürəklər hönkürüb,dil ağlayırdı.
***
Mənim qazanım boş,sənin qaşığın,
Əyilib altından keç bu işığın.
Əlinə yatmırdı mizrab aşığın,
Qırılıb tökülən tel ağlayırdı.
***
Dağların dumanı getməyib hələ,
Gör kimin şəklidir düşüb bu selə?
Ahdan köz götürüb yanırdıq elə,
Tüstü qol götürüb,kül ağlayırdı.
HƏKİM QIZ
Dodaqların çiçəkdir bir dəstəlik,
Oxunmamış nəğməsən bir bəstəlik.
Hey baş əyir səni görən xəstəlik,
Ağ xalatda ağ mələksən,həkim qız.
***
Sən verdiyin dərmanlar da bal dadır,
Bu bəxtəvər xəstən gör nə haldadır?!
Köçən quşlar hələ uzaq yoldadır,
Mən qanadam,sən lələksən,həkim qız.
***
Sevdasını şam tutdum o gəlinin,
Dərdi nədir gör bu eşq heykəlinin?
Şəfasında çiçəkləyər əlinin,
Xatirəmə sığal çəksən,həkim qız.
ŞANAPİPİK
Duman gəldi,gizləyəcək dağ sinəsin,
Bayraq tutub qaranquşlar ağ sinəsin.
Gör haçandır qulağıma dəymir səsin,
Sənin üçün darıxmışam,şanapipik.
***
İlk bahara yubanmazdın bilə-bilə,
Başındakı daraq düşməz ayrı telə.
“Bup-bup” deyib oxuyuram mən də belə,
Mən də belə qərib quşam,şanapipik.
***
Quşum,elə nə tutmusan ürəyində?
Dadı qaçıb vallah,suyun,çörəyin də.
Gül bitirib ahım sərhəd dirəyində,
Yarı bahar,yarı qışam,şanapipik.
“SEGAH”A BAX-BAX
Hər səhra ahımla biçilən zəmi,
Gülümsə,gözümdən silim bu nəmi.
Yarı “Sarıtel”əm,yarı “Dilqəmi”,
Məni tapşırdığın “Segah”a bax-bax.
***
Nə bu ruh özümün,nə də bu bədən,
Pay dedim hər quşa saçımdan bir dən.
Silahsız gəlmişəm bu meydana mən,
Nə qula əl qaldır,nə şaha bax-bax.
***
Duman zirvələrin boynunda kəmənd,
Bu eşqə,sevdaya bənd olmuşam,bənd.
Gəzir şəhər-şəhər,dolaşır kənd-kənd,
Sən allah,bu qərib səyyaha bax-bax.
ƏBƏDİYYƏT GÜNƏŞİ
(Ulu Nizami Gəncəvinin 880-ci yubileyi şərəfinə)
Dedin,haqqa çatmağa eşqin dalınca gedin,
Eşqin zəvvarı olun,eşqə ibadət edin.
Elə “Uca göylərin mehrabıdır eşq” dedin,
Ey ədalət aşiqi,sən ey ulu Nizami!
***
Gəlin köçən qızlara cehiz versək “Xəmsə”ni,
Süfrəsi bərəkətli,ruzulu olar yəni.
Leylinin gözəlliyi çölə salanda səni,
Eylədin şah Məcnunu eşqin qulu,Nizami.
***
Külüng səsi gələndə dəmir qollu Fərhadın,
Şirintək düşür eşqə bizim eldə hər qadın.
Kərpic kəsən qocada gördük zəhmətin dadın,
Hər sözü,hər kəlməsi gül qoxulu Nizami.
***
Ədalət axtarırdı qarı,Sultan Səncərdə,
“Bayquşların söhbəti” dastan oldu dillərdə.
Pərvazlandı duyğutək hər qəlbdə pərdə-pərdə,
Sevda tumurcuqlayan cənnət kolu Nizami.
***
İsgəndərin gəzdiyi dirilik suyudur eşq,
Yarılmış Bisütunu görən deyir budur eşq.
Oxuduqca “Xəmsə”ni adamı uyudur eşq,
Əbədiyyət Günəşi,işıq yolu Nizami.
***
Divanəsi olsa da Bəhram Yeddi gözəlin,
Fitnənin igidliyi şah beytidir qəzəlin.
Öpüb gözümə qoydum ömrün payız xəzəlin,
Çiçəklərlə bəzədi sağı,solu Nizami.
***
Bərdənin hökmdarı Nüşabə bir igid ər,
Onun şah sarayına elçi düşdü İsgəndər.
Nə məğlubiyyət gördüm bu görüşdə,nə zəfər,
Çiçəyi budağından dərdi sulu,Nizami.
***
…Sinəsi dolu gəlib,meydan verin aşığa,
Əhsən bu gözəlliyə,əhsən bu yaraşığa!
Vallah,bütün dünyanı qərq edərəm işığa,
Məni zərrəsi bilsə,işıq dolu Nizami…
Nazim Əhmədli /Kırımın sesi qazetesinin Azərbaycan təmsilcisi
